'Dat abortus voor het eerst is gelegaliseerd door een totalitair, mensen verachtend regime is weliswaar logisch, het is bepaald geen goede reclame voor je zaak.'
Abortusactiviste zingt lof van ‘feministische’ Sovjet Unie met vrije abortus
Abortus – het doden van ongeboren kinderen – is vanouds een socialistisch kroonjuweel. Het eerste land dat abortus legaliseerde was dan ook de Sovjet Unie in 1920. Maar dictator Joseph Stalin zag het geboortecijfer van het land hierdoor gevaarlijk dalen, en maakte abortus opnieuw strafbaar – dus niet om morele, maar om pragmatische redenen. Zowel aborteurs als geaborteerde vrouwen konden op fikse straffen rekenen.
Geen goede reclame voor abortus
Abortusactivisten en feministes kennen die geschiedenis ook. Dat abortus voor het eerst is gelegaliseerd door een totalitair, mensen verachtend regime is weliswaar logisch, het is bepaald geen goede reclame voor je zaak. Bovendien gebruikten de communisten al precies dezelfde motivering als hedendaagse socialisten: strafbaarstelling zou vrouwen maar naar illegale abortus drijven. Alsof dat niet voor elk misdrijf geldt.
Uitventen van abortus
Het is al niet leuk voor abortusactivisten toe te moeten geven dat de pionier in het decriminaliseren van abortus ijlings op zijn schreden terugkeerde, erger is dat dit ook direct tot het door Stalin gewenste resultaat leidde: de bevolking herstelde zich. Alles bij elkaar is de geschiedenis van abortus onder het communisme nu niet het ideale uithangbord om het doden van ongeboren kinderen mee uit te venten.
Schaamteloze lof voor Sovjet Unie
Feministe Wendy Z. Goldman heeft kennelijk besloten althans de zwarte kant van die geschiedenis keihard te negeren. In een opiniebijdrage in de Los Angeles Times waarin zij de huidige pro-life tendens in de VS aanvalt, prijst zij de voormalige Sovjet Unie schaamteloos om “de meest bevrijdende wetgeving voor vrouwen die de wereld ooit had gezien”. Alsof niet de helft van de talloze in de moederschoot omgebrachte kinderen meisjes waren.
Abortus als iets goeds
Zelfs de eerste Sovjetleiders, geeft Goldman toe, zagen abortus nog als een kwaad. Een kwaad evenwel dat vanzelf zou verdwijnen als vrouwen “volledig geëmancipeerd” waren. Dat was wel een beetje dom van de communisten, aldus Goldman. Moderne feministes zien abortus immers niet als een kwaad, maar als iets goeds, namelijk als het recht van vrouwen om “domweg geen kind te willen”.
Typisch feministisch narratief
Goldman geeft toe dat nadat abortus illegaal werd gemaakt in de U.S.S.R., er een stijging was van het geboortecijfer. Maar na een paar jaar, zo stelt zij, daalde het geboortecijfer in de Sovjet-Unie, bleef het abortuscijfer hoog en steeg het sterftecijfer als gevolg van illegale abortussen explosief. Ze gebruikt dus de Sovjetgeschiedenis voor het typische feministische narratief voor legale abortus: namelijk dat bescherming van ongeboren kinderen het abortuscijfer niet echt laat dalen en dat juist pro-life wetten de volksgezondheid zouden schaden.
Wettelijke bescherming ongeboren kinderen
Beter en recenter onderzoek over andere Oostbloklanden ondermijnt dit verhaal echter. Na de val van het communisme hebben veel Oost-Europese landen hun abortusbeleid gewijzigd. De meeste abortussen waren illegaal in Roemenië tijdens de Koude Oorlog (Ceausescu trad in Stalins voetstappen), maar vanaf 1990 werd abortus legaal gedurende de eerste twaalf weken van de zwangerschap. Bulgarije en Albanië liberaliseerden hun abortuswetgeving in 1989 en 1991. Omgekeerd heeft Polen, waar abortus tijdens de eerste twaalf weken van de zwangerschap legaal was, in 1993 een aanzienlijke wettelijke bescherming voor ongeboren kinderen ingevoerd.
Inperken abortus werkt wel degelijk
In een studie uit 2004 in de Journal of Law and Economics analyseerden de economen Phillip Levine en Douglas Staiger hoe deze veranderingen in het abortusbeleid in de Oost-Europese landen de frequentie van abortus beïnvloedden. De auteurs hielden een reeks economische en demografische variabelen constant en stelden vast dat bescheiden abortusbeperkingen het aantal abortussen met 25 procent deden dalen. Bovendien stelden de auteurs vast dat in landen waar abortus alleen legaal is om het leven van de moeder te redden of om specifieke medische redenen, het abortuscijfer slechts ongeveer 5 procent bedraagt van landen waar abortus op verzoek legaal is. De bevindingen tonen aan dat wettelijke bescherming van het ongeboren leven levens redt.
Pro-life wetten, minder moedersterfte
Bovendien suggereert ander actueel onderzoek dat bescherming van ongeboren kinderen samenhangt met positieve resultaten voor de volksgezondheid. Polen, bijvoorbeeld, heeft consequent lage moedersterftecijfers. Voordat abortus in 2018 werd gelegaliseerd, had Ierland betere resultaten op het gebied van volksgezondheid dan regio's in het Verenigd Koninkrijk waar abortus legaal was. Ierland had lagere percentages moedersterfte, geboorten met een laag gewicht en borstkanker dan Engeland en Wales, en Schotland. Academisch onderzoek met gegevens uit Chili heeft aangetoond dat het sterftecijfer onder moeders is blijven dalen nadat het land in 1989 bescherming van het ongeboren kind had ingevoerd.
Onderzoek is ondubbelzinnig
Pro-lifers moeten zich dus niet laten misleiden door plausibel overkomende, maar misleidende linkse argumenten. Onderzoek wijst immers ondubbelzinnig uit dat de wettelijke status van abortus samenhangt met de mate waarin het bedreven wordt. Bovendien blijkt uit de historische gegevens dat pro-life wetten die abortus aan banden leggen dan wel geheel verbieden, hand in hand gaan met verbeterde resultaten van de gehele volksgezondheid. (Stirezo/LifeNews)
Laatst bijgewerkt: 12 januari 2022 13:30