Minister Ernst Kuipers zegt bijzonder “blij” te zijn tot een “oplossing” zijn gekomen om “ongeneeslijk zieke kinderen” te “helpen”. (Beeld: uit D66-promotiefilmpje)
Rutte IV wil kindereuthanasie voor onder twaalf jaar
“Nu blijkt dat zij [de linkse partijen, met name D66] niet van ophouden weten, ze blijven maar pushen en pushen. Misschien dat ze de twaalfjarigen nu nog moeten laten lopen, maar krijgen doen ze die, vroeg of laat!"
Kindergericht euthanasiasme
Dit zei jaren geleden de Amerikaanse psychiater Herbert Hendin over het toenmalige euthanasiebeleid in Nederland. Nu is het zover. Toen, in het jaar 2000, was het D66-minister Els Borst die zelfs probeerde om kindereuthanasie zonder toestemming van de ouders erdoor te krijgen. Dat riep zoveel verzet op, ook onder medici, dat het voorstel weer werd ingetrokken. Mogelijk was het vooraf ingecalculeerd als politiek wisselgeld. Hoe dan ook, de rest (zelfstandig beslissen over euthanasie vanaf zestien jaar en ouder) ging wel door, dus was D66 toch weer een stapje verder gekomen in zijn kindergerichte euthanasiastische zendingsdrang.
Bijzonder ‘blij’ met ‘oplossing’
Zorgminister Ernst Kuipers mag voor zijn huidige ambt dan snel D66-lid geworden zijn, hij pakte dus een oude traditie van zijn partij op toen hij vorige maand een regeling aankondigde om nu ook kinderen tussen een en twaalf in aanmerking te laten komen voor euthanasie. Alsof hij Hendins profetie wilde vervullen, zei hij bijzonder “blij” te zijn tot een “oplossing” zijn gekomen om “ongeneeslijk zieke kinderen” te “helpen”. Het doden van ongeneeslijk zieke kinderen, kleine kinderen bovendien, waar de regeling voor bedoeld is, klinkt een stuk minder positief. Het komt erop neer dat de bestaande regeling voor het doden van pasgeborenen opgerekt wordt naar kinderen tot twaalf jaar.
‘De dood als verleider’
Naar eigen zeggen van Kuipers gaat het bij de regeling om het doden van slechts een handvol kleine kinderen per jaar. Meestal zijn dat kinderen met aangeboren afwijkingen aan vitale organen, of om kinderen met een stofwisselingsziekte. Maar hoe lang zal het duren voordat de regeling wordt uitgebreid naar andere gevallen? En hoe lang zal nog de toestemming van de ouders vereist blijven? Want, zoals Herbert Hendin al aangaf, ook met deze regeling zal D66 niet tevreden zijn. Die partij blijft de grenzen verleggen, totdat alle zieke kinderen in ‘uitzichtloze’ situaties gedood kunnen worden, precies zoals Hendin al aangaf. Overigens schreef Hendin al in 1997 een vernietigend boek over het Nederlandse euthanasiebeleid onder de titel De dood als verleider, met andere woorden: als gemakkelijke oplossing.
Het OM kijkt op grote afstand toe
Kuipers wil dat er een beoordelingscommissie komt voor zowel late zwangerschapsafbrekingen als euthanasie bij pasgeborenen en bij kinderen van één tot twaalf jaar. Daarin nemen vier medici zitting, een ethicus, én een strafrechtjurist als voorzitter. Dat laatste is nodig omdat, anders dan bij ‘gewone’ euthanasiezaken, alle oordelen worden doorgeleid naar het OM. Dit baseert zijn oordeel ‘in beginsel’ echter op het oordeel van de commissie, dus dit passieve toezicht van het OM lijkt meer voor vorm, dan een kritische toetsing. Het medisch dossier van het gedode kind vraagt het alleen op, als er omstandigheden zijn die vragen oproepen. Dat zal zonder dossier echter niet snel het geval zijn. Als de arts ‘zorgvuldig’ heeft gehandeld, wordt standaard de zaak geseponeerd.
Zolang euthanaserende arts maar ‘overtuigd’ is
Daar komt nog bij dat de nieuwe regeling geen speciale eisen voor levensbeëindiging bij kinderen van één tot twaalf jaar zal bevatten. De medische beroepsgroep moet zelf bepalen wat ‘zorgvuldig’ is, zolang dat de arts maar “de overtuiging” heeft dat het doden van het kind de enige redelijke oplossing is om uitzichtloos en ondraaglijk lijden te beëindigen. Er is geen sprake van een wetswijziging, maar van een ministeriële regeling. Het kabinet verwacht dat deze nog dit jaar kan ingaan.
‘Dit gaat over leven en dood’
De ChristenUnie laat als coalitiepartner haar uiteindelijke oordeel afhangen van Kuipers’ concrete uitwerking van de regeling. SGP-Kamerlid Chris Stoffer trekt echter een streep in het zand. Het lijden van jonge kinderen schept de verplichting “de allerbeste palliatieve zorg te bieden”, zei hij tegen het Reformatorisch Dagblad. “Actieve levensbeëindiging van wilsonbekwame kinderen is voor de SGP echter principieel een brug te ver.” Bovendien kun je wachten op wéér verdere oprekking van de regeling, bijvoorbeeld in de richting van andere wilsonbekwame patiënten. Voorts noemt Stoffer de keuze van de D66-minister voor een ministeriële regeling “onbegrijpelijk”. Als het dan toch moet, waarom dan geen wetswijziging? “Want dit gaat over leven en dood.”
'Euthanasie: uitnodiging aan depressieve zieken'
In het buitenland word geschokt gereageerd op de Nederlandse plannen. Michael Knowles wijst er bij de Daily Wire op dat bij elke uitbreiding van euthanasie weer gewezen wordt op zeldzame gevallen van extreem lijden, terwijl je in de banale euthanasiepraktijk van alledag uitkomt op drama’s als de Haagse koffie-euthanasie: dat je gedood wordt tegen je zin, omdat je ooit een verklaring hebt ondertekend en je inmiddels niet meer in staat geacht wordt – zelfs niet door de Hoge Raad - daar nog op terug te komen. Bovendien, aldus Knowles, werken euthanasieregelingen uitnodigend op depressieve zieke mensen, die in plaats van geestelijk ondersteund te worden, zoals ze verdienen, al dan niet op eigen verzoek en geruisloos ter dood worden gebracht.
Laatst bijgewerkt: 7 februari 2024 17:11