"Elke abortus gaat over een onschuldig kind"
Het bidden bij abortuscentra gaat een nieuwe fase in. Stirezo wil zich voortaan geheel toeleggen op het faciliteren en financieren ervan. De eindverantwoordelijkheid voor het bidden bij de centra en de opvang van zwangere vrouwen wordt overgenomen door Donum Domini, de gemeenschap van zuster Monja, waarmee Stirezo nauw samenwerkt. De zuster heeft nu al de leiding bij het waken. Ook geeft zij de cursussen 'bidden bij abortuscentra' die op Casa Nova in H. Landstichting steeds meer deelnemers trekken.
De cursus van zuster Monja wordt gevoed door haar eigen ervaringen. Vanuit de gemeenschap Donum Domini in Duitsland steekt zij maandelijks de grens naar Nederland over om te waken bij abortuscentra. Ze gebruikt daarvoor de beproefde methode van de Amerikaanse priester en pro-lifer mgr. Philip J. Reilly.
Gebed en hartsgesteldheid
"Wat we hier doen, en wat we ook leren tijdens de trainingen, komt oorspronkelijk uit Amerika", legt zuster Monja uit. "Mgr. Reilly bedacht de zit-blokkades, die Operation Rescue werden genoemd. Na allerlei acties kwam hij tot de conclusie dat gebed de enige oplossing is. Dus ook het waken, zoals wij dat doen." En dat doet zuster Monja met veel succes. Het gaat er daarbij "om drie bouwstenen, waar we de cursisten op trainen. Welke houding nemen we aan vanuit het hart? De tweede bouwsteen is de rol van het gebed en de derde is vooral praktisch: hoe kom je het beste in gesprek?"
Brand op je netvlies
Het waken bij abortuscentra gaat intussen niet in de koude kleren zitten. "Vrouwen die zo'n centrum binnengaan, dat blijft op je netvlies branden", bevestigt Marieke Al, die veel met zuster Monja heeft samengewerkt. "Ook de akelige situaties waarin ze zich bevinden, daar kom je in gesprekken achter. Dan zijn er negatieve reacties van mensen die je uitschelden en tieren, omdat ze vinden dat wij ze veroordelen. Wat we natuurlijk niet doen."
Seksuele revolutie
Marieke neemt afscheid van Stirezo, maar heeft nog haar bijdrage geleverd aan de laatste cursus in juni. "Je merkt dat de belangstelling voor het pro-life-werk blijft toenemen", kijkt Marieke tevreden terug. "Mensen zijn gemotiveerd zich ervoor in te zetten, tot aan het waken bij abortuscentra toe. Ik vind zelf vooral belangrijk dat de cursisten inzicht krijgen in wat er voor de voordeur van die centra gebeurt, in welke diepe problemen vrouwen vaak zitten. Dat ze vaak geen enkele uitweg meer zien, dat ze in paniek zijn. Dit is mede een wrange vrucht van de seksuele revolutie. Dat vrouwen als ze ongewenst zwanger zijn, als snel gaan denken 'In mijn situatie is abortus wel gerechtvaardigd,' want zo zien ze het dan vaak."
Zorg voor het prille leven
Het pro-life-werk werkt door naar andere terreinen, merkt Marieke. "Ik denk bijvoorbeeld aan het Babyhuis in Leiden, waar mensen zich inzetten om praktische hulp te geven aan jonge moeders, die daar met raad en daad opgevangen worden." Het gaat dus niet alleen om het redden van ongeboren kinderen van abortus, maar meer in het algemeen om goede zorg voor het prille menselijke leven. "Mijn inzicht in de problematiek en begrip voor de vrouwen waar het om gaat, is door mijn werk bij Stirezo enorm toegenomen", benadrukt Marieke. "Voor ik met dit werk begon, had ik geen idee dat abortus zo wijdverbreid was. Dat het bestond, wist ik natuurlijk wel, maar niet dat het in feite veel en veel vaker voorkomt dan je zou denken."
Nooit tot abortus besluiten
Het werk bij abortuscentra heeft haar begrip en empathie groter gemaakt, maar haar standpunt is niet veranderd. "Ja, ik heb zeker meer gevoel gekregen voor de moeilijke situaties waar vrouwen in kunnen zitten, maar regelmatig slaat het ook om in zijn tegendeel. Dat ik zeg: hallo, dit is toch geen reden? Het gaat bij abortus iedere keer weer om een onschuldig kindje, in welke situatie je je ook bevindt. Er mag van je gevraagd worden je door een moeilijke situatie heen te worstelen. Van mijn kant komt er dus ook wel eens een grote verontwaardiging bij. Uiteindelijk mag je eigenlijk nooit tot abortus besluiten. Maar het wordt je heel gemakkelijk gemaakt, om het toch te doen."
Lachertje
De echte boosheid van Marieke richt zich dan ook op de wetgever en de mensen die in abortuscentra werken. "De wet rechtvaardigt abortus alleen in 'onontkoombare noodsituaties'", legt ze uit. "Welnu, die clausule, dat is dus echt een lachertje. Aan die voorwaarde wordt niet de hand gehouden. Er is in de praktijk geen enkele toetsing op. Als de wet echt nageleefd zou worden, zouden er lang niet zoveel abortussen plaatsvinden als nu het geval is. Gewoon de abortuswet zorgvuldig toepassen zou dus op zichzelf al een enorme verbetering zijn en een forse vermindering van abortus met zich meebrengen."
Laatst bijgewerkt: 9 juni 2021 10:02