Hoe men van een geaborteerd Nederlands meisje vaccins maakte. En nog maakt
Het is makkelijk praten over abortus zolang het abstract blijft, bijvoorbeeld als ‘vrouwenrecht’. Maar zodra abortus zijn ware bloederige gezicht toont, wordt het een ander verhaal.
De gedachte dat een Nederlands meisje in 1973 geslachtofferd is, doordat ze niet alleen geaborteerd werd, maar ook nog levend in een koeling is gestopt, om later – nog steeds levend - orgaanroof op haar te kunnen plegen ten behoeve van vaccinontwikkeling, is dan ook te huiveringwekkend voor woorden.
Naamloos meisje
Het is aan de coronacrisis te danken dat deze gruwelijke details – bijna een halve eeuw later - boven water komen. Maar haar levende cellen zijn nog steeds onder ons, want het ziet er alleszins naar uit, dat dit naamloze Nederlandse meisje een hoofdrol speelt in de cellijnen, afkomstig van geaborteerde baby's die zijn gebruikt bij de productie of het testen van verschillende vaccins, waaronder COVID-vaccins.
Steriliteit
De biologe en onderzoekster Pamela Acker heeft onlangs hierover een boek geschreven met de titel Vaccination: A Catholic Perspective. Hierin vertelt ze hoe baby's werden geaborteerd om cellijnen te verkrijgen voor vaccins. Deze abortussen waren zogenaamde 'abdominale hysterectomieën', wat in een aantal gevallen steriliteit van de vrouwen tot gevolg had, zodat ze geen kinderen meer konden krijgen.
In stukken gesneden
“De baby's - en in sommige gevallen ook de baarmoeder - werden uit de vrouw gehaald en, zonder zelfs maar de vruchtzak aan te prikken, direct in de koelkast gelegd waar ze niet langer dan 24 uur werden bewaard", vertelt Acker. "Deze baby's werden dus letterlijk levend in de koelkast gelegd en dan tussen één en 24 uur bewaard tot ze in principe in stukken konden worden gesneden.” Dit staat gewoon in de wetenschappelijke literatuur te lezen, vertelt Acker tijdens haar presentatie op een online conferentie georganiseerd door LifeSiteNews.
Nierweefsel
Tien jaar geleden werkte Acker in een laboratorium aan een project voor een HIV-vaccin met een subsidie van de Bill & Melinda Gates Foundation. Toen haar team besloot om HEK-293 cellen voor het project te gebruiken, begon ze zich af te vragen of ze hier wel betrokken bij wilde blijven. HEK bleek te staan voor Human Embryonic Kidney dus voor menselijk nierweefsel uit een embryo. Toen Acker haar bezorgdheid kenbaar maakte bij de hoofdonderzoeker, betekende “dit uiteindelijk het einde van mijn carrière in zijn lab".
Illegaal
HEK 293 is een cellijn die in 1973 door dr. Frank Graham in een Leids laboratorium is ontwikkeld. Graham verdedigt zich nu door te stellen: "Aangezien abortus in Nederland in die tijd illegaal was, behalve om het leven van de moeder te redden, heb ik altijd aangenomen dat die foetus het resultaat was van een therapeutische abortus (om medische redenen - red.).” Volgens Graham hem heeft hij maar twee experimenten gedaan die gebruik maakten van niercellen van één abortus.
Lange levensduur
Pamela Acker vertelde echter LifeSiteNews dat Graham's verklaring "op zijn best misleidend" is. Volgens haar gaat zijn verklaring voorbij aan “de andere 74 baby's die deel uitmaakten van het onderzoek waar hij mee bezig was”, en gaat het zeker om veel meer dan één abortus. Volgens Acker wijst alles erop dat de gebruikte cellen afkomstig zijn van een uitgezocht ongeboren kind, dat niets mankeerde. Daarom werden haar cellen zorgvuldig in een diepvriezer bewaard. Ook “het succes en de lange levensduur” van de HEK-293 cellen duiden daarop, aldus Acker.
God
Naar aanleiding van deze onthullingen heeft mgr. Athanasius Schneider, hulpbisschop van Astana, zijn oproep aan christenen herhaald zich hier niet “domweg bij neer te leggen”. Volgens hem “schreeuwt de stem van het bloed van de ongeboren kinderen tot God, vanuit de met abortus besmette vaccins, vanuit de met abortus besmette geneesmiddelen. Deze stem schreeuwt over de hele wereld en wij moeten wakker worden.”
Laatst bijgewerkt: 8 april 2021 22:31