Moeder en kind op de foto hebben geen verband met de personen die in het artikel worden genoemd. (Afbeelding: www.publicdomainpictures.net)
Hoe óók kinderen uit verkrachting hun moeders leven vervulling schenken
Onderzoek naar de getuigenissen en meningen van vrouwen die bij verkrachting kinderen hebben verwekt, levert een verrassende, zelfs schokkende bevinding op: de grote meerderheid van de vrouwen die hun kinderen hebben laten aborteren na een verkrachting, hebben spijt van hun abortus, en de grote meerderheid van degenen die hun kind hebben voldragen, zijn blij dat ze dat hebben gedaan.
Bevinding van monumentaal belang
Het is een weinig besproken uitkomst, gedeeltelijk omdat het de argumenten van de voorstanders van abortus, die het verhaal van de mainstream media over abortus in hun greep houden, onderuit haalt. Maar het is een bevinding van monumentaal belang, omdat vrouwen, in tegenstelling tot de publieke opinie, getuigen dat hun door verkrachting verwekte kinderen hun leven hebben verlost, niet verslechterd.
Verplichte lectuur
De prachtige getuigenissen van de grote liefde die moeders hebben voor hun kinderen die uit een verkrachting voortkomen, zijn verplichte lectuur voor iedereen die zich in het abortusdebat mengt, inclusief degenen, die verkrachting aanvoeren als reden om abortus in een vroeg stadium toch maar legaal te houden, ondanks hun overtuiging dat abortus het kwaad is.
Verkracht en verminkt
Een van de indrukwekkendste verhalen is dat van Lianna Rebolledo, die op 12-jarige leeftijd op brute wijze werd verkracht en misvormd en suïcidaal werd achtergelaten. "Het was heel gewelddadig. Ik dacht eerlijk gezegd dat ze me gingen vermoorden," vertelde ze LifeSiteNews in een video-interview in 2015.
‘Ze was mijn kind’
Een arts vertelde Lianna dat ze zich niet hoefde vast te houden aan iets dat haar constant zou herinneren aan die vreselijke nacht, maar toen ze de arts vroeg of abortus haar zou helpen de verkrachting te vergeten en haar pijn en lijden te verlichten, antwoordde de arts: "Nee." "Als abortus niets zou genezen, zag ik het nut er niet van in," zei ze. "Ik wist gewoon dat ik iemand in mijn lichaam had. Ik heb er nooit over nagedacht wie haar biologische vader was. Ze was mijn kind. Ze zat in mij. De wetenschap dat zij mij nodig had, en ik haar ... maakte dat ik wilde werken, een baan zoeken [om haar te onderhouden]," zei ze.
‘Mijn dochter redde mij’
Lianna realiseert zich nu dat haar dochter haar heeft geholpen om de genezing te vinden die ze zo wanhopig nodig had. "In mijn situatie zijn twee levens gered. Ik heb het leven van mijn dochter gered, maar zij heeft mijn leven gered," zei ze. "Het was echt moeilijk, maar alleen al om dat kleine mensje te zien vertellen hoe blij ze was dat ik haar haar leven had gegeven. Toen ze dat zei - en ze was pas vier jaar oud toen ze me zei: 'Mama bedankt dat je me het leven hebt gegeven' - realiseerde ik me dat zij degene was die me mijn leven teruggaf."
‘Ik zou het nog een keer ondergaan’
"Ze is er altijd voor me geweest. Zij is de enige persoon die me echte liefde heeft gegeven. En ik zal haar altijd dankbaar zijn," zei ze. Verbazingwekkend genoeg zei Lianna dat ze alle vernederingen, pijn en lijden opnieuw zou doorstaan als dat zou betekenen dat ze haar dochter zou kennen en van haar zou houden. "Ook al was [de verkrachting] een heel zwaar moment, als ik dat [nog een keer] zou moeten doorstaan alleen maar om mijn dochter te kennen en lief te hebben, zou ik dat nog een keer doen."
‘God heeft mij met hem gezegend’
Een andere vrouw, Ashley, die op 13-jarige leeftijd zwanger werd door verkrachting, spreekt eveneens over haar zoon als iemand die haar leven heeft gered. "Ik zweer het, als Aiden er niet was geweest, zou ik hier vandaag niet zijn. Hij heeft meer invloed op mijn leven gehad dan iemand zich ooit zou kunnen voorstellen in een tijd dat ik instortte. Ik was dertien jaar oud, doodsbang, niet wetend wat de toekomst voor mij in petto zou hebben," vertelde Ashley in 2015 aan Monica Kelsey, die zelf verwekt is door verkrachting. In die tijd zei ze: "Nu ben ik 16, volledig zelfverzekerd in wat mijn toekomst zal zijn als een mama, een mentor en een beste vriend. Nu is hij hier ... Zo slim, zo groot, zo vol leven, en zo gelukkig. God heeft me met hem gezegend en ik zou mijn leven niet anders willen. Ik hou van mijn zoon. Aiden heeft me gered."
Postverkrachtingsabortus
De keerzijde van zulke verhalen zijn die van vrouwen die zeggen dat een abortus na verkrachting hun trauma alleen maar verergerd heeft, zoals Serena Dyksen, die zei: "Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan die geaborteerde baby denk. Wat als komt altijd in mijn gedachten. Ik weet dat God een doel had voor die baby." Dysken's ervaring van haar post-verkrachtingsabortus als "traumatisch" is heel gewoon. Een amicus brief ingediend door de Family Research Council in 2006 wijst erop: "Interessant genoeg zijn de effecten van abortus zeer vergelijkbaar met de effecten van verkrachting," en psychotherapeuten hebben ontdekt dat het post-traumatische stress-stoornis (PTSD) kan veroorzaken.
Post-procedureel abortustrauma
De brief gaat verder met de opmerking: "Zelfs het Alan Guttmacher Instituut, de onderzoeksorganisatie van Planned Parenthood, schat dat 91 procent van alle vrouwen die een abortus hebben ondergaan, kunnen lijden aan een fysiek en psychologisch 'post-procedureel trauma'". De brief bevatte de getuigenis van een vrouw die zei dat ze na haar abortus "dagenlang huilde, leed aan vreselijke nachtmerries ... zich overmand voelde door verdriet en pijn en droomde over dode baby's, en "niet in staat was om een baan te behouden of te functioneren".
Besef moet doordringen
"In mijn ervaring verergerde abortus alleen maar het trauma en de pijn die ik al ervoer. Ik was een onschuldig slachtoffer van de afschuwelijke misdaad, maar door te kiezen voor abortus, voor het doden van het onschuldige kind dat in mij groeide, verlaagde ik mijzelf tot het niveau van de verkrachter. Ook ik pleegde een misdaad tegen een weerloze baby die niets verkeerd had gedaan." "Hoewel [abortus] de snelste en gemakkelijkste oplossing lijkt voor een pijnlijk, vernederend 'probleem', is het een pleister met afschuwelijke vertakkingen," concludeerde ze.
De getuigenissen van zowel vrouwen die bevallen zijn van hun kinderen die door verkrachting zijn verwekt als van degenen die besloten hebben hen te aborteren, moeten dringend worden gedeeld, niet alleen om het leven van deze kinderen te redden, maar ook dat van hun moeders.
Dit artikel is eerder verschenen op LifeSiteNews.
Laatst bijgewerkt: 21 juni 2022 14:32