Kindje gered dankzij spijtpil. Ouders dolblij
De spijtpil redt kinderlevens van abortus. Een ontroerend voorbeeld levert het echtpaar Zeinab (36) en Mansour (38), twee asielzoekers uit Iran.
Zij leren elkaar in Nederland kennen en trouwen. Wanneer Zeinab op een dag zwanger blijkt, raakt zij echter in paniek. Het echtpaar bevindt zich in een zeer moeilijk situatie. Mansour raakt ondanks kwalificaties niet aan de slag, ze hebben vrijwel geen inkomen. Niemand helpt.
Abortus
Zeinab heeft bovendien nog geen verblijfsstatus en vreest de mogelijkheid dat zij als alleenstaande moeder met het kind naar Iran wordt teruggestuurd: ze zal daar geen leven hebben. Daarom besluit ze, ondanks het verzet van haar man en ondanks haar eigen twijfels, tot een abortus. Mansoer legt er zich, eveneens van twijfel vervuld, bij neer. De Stentor vertelt hoe het verder gaat.
Bedenktijd
Het gesprek in het abortuscentrum in Arnhem, verloopt moeizaam vanwege het ontbreken van een tolk. Mansour begrijpt het niet helemaal. Ze krijgen een echo en zien hun kind. “Mansour pakt haar hand en zegt dat het toch zo mooi is, dat ze het niet kunnen weghalen. Zeinab moet huilen als ze het kindje ziet.” Maar ze blijven bij hun besluit. De vijf dagen bedenktijd gaan in.
Doorslaggevend
Als ze terugkeren in het abortuscentrum, neemt Zeinab de abortuspil die haar ongeboren kind moet doden. Ze heeft onmiddellijk spijt en “voelt zich heel erg schuldig”. Heeft de bedenktermijn dan gefaald? Op het eerste gezicht wel. Maar die heeft er wel voor gezorgd dat Zeinab naar het abortuscentrum terugkeert en dat zal doorslaggevend blijken. Zeinab verlaat het centrum, gepijnigd door het bewustzijn dat de abortuspil nu bezig is in haar zijn dodelijke werk te doen en haar kind om te brengen.
‘Onderzoeksjournalisten’
De ‘spijtpil’ tegen abortus is een doorn in het oog van het abortussyndicaat, een monsterbond van feministen, op winst beluste abortuscentra, linkse politici en media, die vinden dat ongeboren kinderen vrijelijk moeten kunnen worden gedood. Zo maakte een collectief van ‘onderzoeksjournalisten’, Investico, in opdracht van De Groene Amsterdammer de spijtpil verdacht als ‘gevaarlijk’. Treffend is dat Investico onder leiding staat van Jeroen Trommelen, die destijds de affaire rond de afvaldumping van de olietanker Probo Koala opblies tot een vele levens eisende milieuramp. Jaffe Vink ontzenuwde deze claim in zijn boek Het gifschip (2011).
Rust
Terug naar Zeinab. Er gebeurt nu iets wonderlijks. Als zij buiten het abortuscentrum staat te wachten om door Mansour te worden opgehaald, stopt er een busje met twee vrouwen van Schreeuw om Leven. “De vrouwen, die volgens Zeinab en Mansour zoveel rust uitstralen, zeggen dat ze hen gaan helpen. Een van de vrouwen is zelf ook zwanger en vraagt aan Zeinab of ze alsjeblieft haar kind wil houden. Ze beloven mee te rijden naar huis en daar verder te praten.”
Babyuitzet
De waaksters bij het abortuscentrum vertellen Zeinab dat er op Urk een huisarts is die de ‘spijtpil’ verstrekt. Dit is een medicijn dat de dodende werking van de abortuspil afstopt en haar ongeboren kind kan redden. Over de babyuitzet hoeft het straatarme echtpaar zich geen zorgen te maken, die komt er wel. Na die geruststelling kent het echtpaar geen twijfels meer. Mansour spoelt vol vreugde de rest van de abortuspilkuur door de wc.
Kaarsjes
Het wordt niettemin een dubbeltje op zijn kant. Even lijkt het dat de spijtpil te laat is gekomen. Er zijn tal van bloedingen. “Maar de zwangerschap houdt stand, Mansour bidt voor de baby, hij brandt kaarsjes in de kerk, de bloedingen worden minder. Zeinab moet twee weken absolute rust nemen om de baby in leven te houden.” Hun geloof en vertrouwen wordt beloond. Bij de eerste controle blijkt alles goed. Mansour krijgt intussen een baan en het leven lijkt het echtpaar weer toe te lachen.
‘Reddende engelen’
Het jongetje, Dana, is inmiddels geboren. “God wilde dat hij bij ons bleef”, aldus Mansour. Eind goed al goed? In dit geval wel, maar enkel dankzij een drietal factoren. 1. De spijtpil was beschikbaar. 2. De bedenktermijn zorgde ervoor dat Zeinab moest terugkeren naar het abortuscentrum en niet in de eerste paniek haar ongeboren kind kon doden. 3. Er waren bij het abortuscentrum – en niet 500 meter verderop, zoals PvdA-burgemeester Marcouch nastreeft – wakers van pro-life aanwezig, ‘reddende engelen’, die Zeinab een alternatief boden en materiële ondersteuning toezegden.
Laatst bijgewerkt: 2 april 2021 12:30