“Sommige mensen hebben me niet eens gefeliciteerd met de geboorte van mijn zoontje David.”

THEMA'S:
Foto: David als pasgeboren baby David (5) loopt vrolijk door de woonkamer. Hij is vandaag jarig. “Ze zijn puur en eerlijk,” vertelt zijn moeder Femke over kinderen met het Downsyndroom, “Ze laten je dingen zien die je anders nooit zou zien.” Ze vervolgt: “Wat ik mee wil geven aan alle moeders met een kind met Down of andere beperkingen: doe niks op de vooroordelen en opmerkingen van mensen uit. Accepteer gewoon het kind zoals hij is. Dat is liefde.”

Gaatje in het hart

Femke vertelt over de laatste weken van de zwangerschap. Die waren hectisch. “Tijdens de 20 wekenecho was er niks te zien,” vertelt Femke, “ze kwamen er bij een extra groeiecho van 32 weken achter.” De gynaecologe zei dat ze iets zag wat niet goed leek bij het hartje. Femke: “Ze gaf aan het niet te vertrouwen en haalde er een andere collega bij. Samen besloten ze mij met een ander echoapparaat weer te controleren.” Ze zagen hetzelfde: een gaatje in het hart.

Geen getrek aan het ongeboren kindje

Femke werd verteld dat het hartje van haar kindje een afwijking had die meestal hoort bij een chromosoomafwijking. “Ze waren erg onduidelijk daarin en leken wel geschokt,” vertelt Femke. Pas na doorvragen van haar kant wordt haar gezegd dat deze afwijking vaak gepaard gaat met het Downsyndroom. Femke wordt gevraagd of ze een vruchtwaterpunctie wil laten doen. “Dat kon eventueel nog,” zegt Femke, “…maar ik wist het antwoord al: ‘Nee, geen getrek aan het ongeboren kindje.’” Ze wordt uiteindelijk doorgestuurd naar een ander ziekenhuis, waar ze hetzelfde zien.

Geschokt

“Ze zeiden dat het eventueel een kindje kan zijn met alleen de afwijking van het hart (AVSD) of gecombineerd met het Downsyndroom,” zegt Femke, “Ik moest me voorbereiden op dat laatste.” De afwijking komt zelden voor bij mensen zonder DS en Femke krijgt het volgende advies: “…als ik het kindje niet wilde, kon ik het tot 34-35 weken eventueel nog weg laten halen in België.” Ook het ziekenhuispersoneel geeft aan dat het wel erg laat is voor aborteren, maar dat de mogelijkheid er wel is. Femke: “Ik was geschokt van het feit dat zoiets nog mag in zo’n vergevorderd stadium van zwangerschap… en dan ook nog om die reden: letterlijk uitzoeken van mensen.”

Het kindje is welkom

“Voor mij was het uitgesloten,” zegt Femke, “hoe het kindje ook is, hij is welkom.” Femke was in de weken daarna bang en verdrietig en probeerde zich voor te bereiden op de ernst van de handicap. “Het kindje zelf had ik al geaccepteerd,” geeft ze aan, “maar de hele situatie eromheen van mensen die zo ernstig kijken en artsen die elkaar raar aankijken, maakte me verdrietig.” Femke: “De band met het kind zelf werd er alleen maar sterker door.”

Jij bent van mij en jij hoort er bij

Sommige mensen hebben me niet eens gefeliciteerd met de geboorte van mijn zoontje David,” zegt Femke. Een paar dagen na de geboorte geeft het officiële onderzoek aan dat David het Downsyndroom heeft. “Ze hadden ook gekeken naar erfelijkheid of toeval,” aldus Femke, “het was bij ons ‘toeval’, bij sommige artsen vielen de woorden ‘gewoon pech hebben’.” Femke raakt erdoor geïrriteerd: “Het is goed zo, er is een kind geboren. Wees toch allemaal blij.” Ze had het kindje al in haar hart gesloten en dacht bij het zien van de laatste echo: “Jij bent van mij en jij hoort er bij, wat je dan ook mag mankeren.”

Hartoperatie

Na twee weken mocht David voor het eerst naar huis. Hij moest zoveel mogelijk aansterken voor de aankomende en belangrijke hartoperatie om hem een langere en hogere kwaliteit van leven te geven. Die volgde uiteindelijk op 15 april 2015. “Ik moet het doen kleine, dappere David,” dacht Femke. Ze loopt mee tot in de operatiekamer: “Wel vijftien mensen met blauwe pakken stonden er voor mijn kleine lieve mannetje. Zo tegenstrijdig met het aborteren van 35 weken en deze goede artsen die je kindje van een halfjaar zo liefdevol helpen.” De operatie slaagt goed: David herstelt boven verwachting snel en mag na ruim twee weken alweer naar huis.

Pareltjes op aarde

Ondanks dat opvoeding soms moeilijk kan zijn, krijgt Femke er ook veel voor terug: “Ze zijn negen van de tien keer vrolijk en als ze boos zijn, zijn ze meestal terecht boos.” Bovendien: “Ze troosten je als je verdrietig bent.” Juist als bepaalde moeilijkheden overwonnen worden, haalt ze er zoveel meer voldoening uit. Femke: “Ze laten andere prioriteiten van het leven zien. Ze zijn blijer met iets kleins en sneller tevreden. Het zijn pareltjes op deze aarde.” ⇒ Stirezo komt op voor het recht op leven van de ongeboren kinderen. Steun onze strijd tegen abortus en doneer nu!

Laatst bijgewerkt: 8 juni 2021 16:34

Doneer