Abortus is altijd schijnoplossing
“Voordat de uitspraak van de voorzieningenrechter er was, kregen we te horen dat de burgervader te weinig handvatten had om echt actief op te treden, in de zin van een bufferzone instellen, omdat er geen bewijskracht was. Dus hebben wij met zijn allen als beroepsgroep (van abortuscentra – red.) besloten aangiftes te doen van alle ongeregeldheden die zich voordeden.”
Zo hoor je nog eens wat. Bar-Lev Querido, manager van het abortuscentrum in Utrecht, kon in het programma ‘Danny op straat’ namelijk geen enkel concreet feit van ongepast gedrag door wakers noemen. Hij meldde zelfs dat ook de burgemeester van Utrecht met lege handen stond om desgevraagd een bufferzone in te stellen, en dat abortuscentra daarom maar aan ‘case building’ zijn gaan doen.
Geestverwante rechter
Het recente verbod op demonstreren bij abortuscentra is dus niet het gevolg van ‘overlast’ of ‘intimidatie’ door pro lifers. Het is het gevolg van het feit dat hun dit via niet nader gespecificeerde ‘case building’ door abortuscentra is aangewreven en dat deze hiervoor gehoor vonden bij een blijkbaar geestverwante rechter.
Bewogen
Als de aflevering van ‘Danny op straat’ van 24 september de bedoeling had vooral de wakers bij abortuscentra te kijk te zetten, dan is dat jammerlijk mislukt. Keer op keer bleek het bij nader inzien om redelijke, kalme, zij het bewogen mensen te gaan, die goed konden verantwoorden waar ze mee bezig waren.
‘Moeilijk’
Ook de aanvalslijn van abortusactivisten werd duidelijk: steeds weer beginnen met lippendienst aan de vrijheid van meningsuiting en betoging, om er dan direct aan toe te voegen: maar niet hier bij een abortuscentrum. Want die vrouwen hebben het toch al zo moeilijk. Maar waarom hebben die vrouwen het zo moeilijk? Toch vanwege de abortus, waarvan de waker hun juist af proberen te houden?
Slecht gevoel
Zoals mgr. Everard de Jong, hulpbisschop van Roermond, op het Binnenhof stelde, verwijzend naar het post-abortussyndroom: abortus is altijd een schijnoplossing: “Doodt het kind dan maar, dan heb je geen last meer van. Het tegendeel blijkt het geval. Iedere vrouw die een abortus heeft laten plegen zal daar in meer of minder mate ergens toch een slecht gevoel aan overhouden. Zelfs voorstanders van abortus geven dat in toenemende mate toe.”
Oneigenlijk?
‘Danny op straat’ volgde het pro life echtpaar Florens en Sifra van der Spek die hun kinderen naar anti-abortusdemonstaties meenemen. Is dat geen gebruiken van kinderen voor oneigenlijke doeleinden, vroeg hun Danny Ghosen. Blijkbaar is het laten doden van je ongeboren kind geen moreel probleem, maar je geboren kinderen daartegen laten protesteren wel. Sifra: “Dat moeders een abortuscentrum binnengaan om hun kind te vermoorden, daar kan ik echt heel erg om huilen.”
Carrière
Haar man valt haar bij: “We gaan vooral een boodschap brengen van hoop, maar als je bedenkt dat kindertjes zoals die van mijzelf het leven wordt ontnomen, niet eens de kans krijgen… dan kun je alleen maar verdrietig zijn.” Sifra: “Hoe gruwelijk abortus ook is, er is altijd hoop. God wil je vergeven. Maar we willen mensen graag aanmoedigen, vóórdat ze het doen, te doen beseffen: dit hoeft niet. Je hoeft het niet te doen. Je carrière is niet belangrijker dan het leven van je kind.”
Eigen baby
Niemand minder dan oud-minister en Kamerlid Lilianne Ploumen, berucht vanwege haar internationale abortuspromotieproject She Decides, werd geconfronteerd met waakster Salome van der Wende. “Ik heb zelf mijn eigen baby omgebracht via abortus”, aldus Van der Wende tot Ploumen. “Later dacht ik: wat erg. Mijn moeder heeft mij wél laten leven ondanks moeilijke omstandigheden. Ik kreeg de kans wat van mijn leven te maken en dat heb ik mijn dochter niet gegund.”
Uniek DNA
Maar wat mevrouw Ploumen voorstaat, is volkomen volgens de wet, benadrukte Ghosen. “Dat iets mag van de wet wil niet zeggen dat het goed is”, kaatste Van der Wende terug. “Een vrouw heeft het recht over haar eigen lichaam te beschikken, maar het DNA van de baby is een uniek DNA. Dat is een nieuwe persoon, een nieuw leven vanaf de eerste cel, vanaf dag één.”
Drie dagen huilen
En ze gaat verder tegen Lilianne Ploumen: “Het zien van een realistische foto van een in stukken gescheurd geaborteerd kind zorgde ervoor dat ik mij realiseerde: wat heb ik gedaan? Toen ik dat zag, kon ik alleen maar huilen, huilen, huilen. Ik heb drie dagen gehuild.” Maar, vraagt de presentator, verwacht de waakster ook maar enig effect van wat zij doet? Van der Wende: “Ik denk dat wel dat de vrouw in de wachtkamer er even over zal nadenken. Dat is het enige wat ik wil, dat ze nadenken.”
Pakje sigaretten
Een andere activist zegt, aangesproken op het demonstreren met bloederige abortus-foto ‘s. “Als je naar Auschwitz gaat, krijg je daar een rondleiding met beelden van de gruwelen die daar zijn gebeurd. Waarom mag dat wel uitgezonden worden, tot op Discovery toe? Waarom mag je wel gruwelijke foto’s van kanker op een pakje sigaretten zetten, maar mogen wij hier geen babietjes laten zien?”
Nieuwe generatie
Pro lifers en wakers bij abortuscentra hebben “een grondwettelijk verankerd betogingsrecht” dat de abortusbeweging probeert in te perken, benadrukte SGP-Kamerlid Roelof Bisschop op het eind van de uitzending. Daarom worden ze zonder reden “in een negatief daglicht gesteld” in het kader van een “hetze”. Maar wat het meest structureel ondersneeuwt in het abortusdebat “is het recht van dat kleine unieke menselijke wezentje”, aldus Roelof Bisschop. “En dat vind ik heel ernstig. Er komt een tijd waarin een nieuwe generatie zich zal afvragen hoe het ooit in ’s hemelsnaam mogelijk is geweest dat mensen bij hun volle verstand verdedigd hebben dat wettelijk toegestaan moest worden om menselijk leven te beëindigen. Die tijd komt!”
Laatst bijgewerkt: 10 april 2021 21:18