Dag 2 van onze landelijke straatcampagneactie tegen abortus begon in Wageningen. Daar liep het echter zo uit de hand dat de politie ons moest escorteren naar een veilige plek.
De straat op tegen abortus: "Secularisatie wil God weghalen uit de openbare ruimte"
De tweede dag van onze zesdaagse pro-life straatcampagne door Nederland en Vlaanderen bracht ons naar Wageningen en Apeldoorn. Wij ontmoeten de twee kanten van Nederland: de traditionele christelijk en de goddeloze rebel.
Aan het einde van de ochtend vestigden wij ons bij de Campus Plaza van de WUR (Wageningen), wij hebben hier al vaker studenten kunnen spreken over de voortschrijdende morele crisis die heerst in ons land.
Aan het begin van onze campagne in Wageningen sprak een katholieke jongedame ons aan. Ze bedankte ons openlijk met veel passie en trok zich niks aan van de toenemende groep linkse studenten die herrie schopte. Een van ons vroeg: “Bent u niet bang dat u op de universiteit vervolgd wordt?” Zij antwoordde: “Dat zou ik wel zijn, godzijdank studeer ik hier niet. Ik had per ongeluk de verkeerde bus genomen, maar stapte hier uit toen ik jullie zag staan.” Het deed ons goed om jonge Katholieken (vaak bekeerlingen) de moed hebben zich uit te spreken tegen hun opgehitste leeftijdsgenoten.
Naarmate de tijd verstreek en het lunchtijd was, liepen er steeds grotere groepen op de campus. Wij stonden precies op het midden van het plein en confronteerden hun met wat de grove zonde van abortus is. Deze uitdaging zorgde ervoor dat de radicale activisten en hun sympathisanten zich verzamelde in oppositie. De spanningen liepen op toen ze in de eerste discussies met onze vrijwilligers stuitten op religieuze én wetenschappelijke argumenten.
Doodstraf voor verkrachter of kind?
Een jonge vrouw vroeg wat te doen bij verkrachting. Een van ons antwoordde: “Dus wilt u het kind de doodstraf geven voor wat de vader heeft gedaan?” Ze erkende dat dit onrechtvaardig was, maar sloot zich later toch bij de tegendemonstratie aan en sloeg zelfs onze megafoon. Het werd al gauw duidelijk dat de abortusvoorstanders niets te maken wilden hebben met een beschaafd debat.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) De klok tikt vandaag voor duizenden ongeboren kinderen. Zonder hulp verliezen zij hun toekomst. Stirezo Pro Life werkt onvermoeibaar om ze te redden, maar we kunnen het niet alleen. uw donatie geeft hoop en kracht aan deze strijd. Wacht niet tot het te laat is – doneer nu en red een leven.
Hysterische vrouw draait bij
Niet veel later ontstond een verhit debat met een oude vrouw. Zij werd hysterisch, spuugde zelfs, maar kalmeerde gaandeweg. Tot onze verrassing gaf ze toe: kuisheid en het huwelijk zijn een oplossing voor ongewenste zwangerschappen. De sfeer om ons heen begon steeds grimmiger te worden.
Wij verdedigen onze idealen
Toen brak het conflict los. Een massa linkse studenten begon ons te duwen, sommigen probeerden ons zelfs via de zijkanten aan te vallen. De politie had grote moeite om de situatie in bedwang te houden. Twee universiteitsbestuurders bleken de tegendemonstranten aanwijzingen te geven en werden pas na tussenkomst van agenten weggestuurd. Blijkbaar heeft de universiteit geen bezwaar tegen pro-palestina demonstraties, maar verzet zich wel tegen een prolife manifestatie.
Landelijke aandacht
Net als bij onze eerste straatcampagnedag in Utrecht was ook in Wageningen de pers afgekomen op het tumult. “Geduw en getrek bij anti-abortusdemonstratie Wageningen…”, kopt het Algemeen Dagblad. Campagneleider Kobus Suttorp werd ook geïnterviewd tijdens de oproer: “Wat er nu gebeurt is dat zij ons belemmeren om onze boodschap te delen met anderen. Er was geen vrijheid van meningsuiting. Dit was intimideren”, aldus Suttorp. Ook benadrukte hij dat er meerdere studenten waren die naast ons de rozenkrans baden en het compleet met ons eens zijn. Dat abortus onder de jongeren breed geaccepteerd wordt, is een mythe.
Heftige uitspraken
We besloten dat het tijd was om naar de volgende stad te gaan: Apeldoorn. Eenmaal aangekomen, merkten we direct meer openheid. Een bejaarde dame nam een flyer aan en zei vastberaden: “Ik ben 100% pro-life.” Ze deelde openhartig haar grote zorgen voor haar vaderland en kon er met haar verstand niet bij waar de wereld op afstoomt.
Maar het duurde niet lang voordat we ook daar op verzet stuitten. Een winkelende vrouw beet een van ons toe dat abortus een keuze moest zijn. Toen zij te horen kreeg dat “het doden van een kind geen keuze is”, riep ze tegen een aantal van onze buitenlandse vrijwilligers: “Ga terug naar je eigen land.” Anderen uitten hun frustratie op een andere manier: toen een man het debat verloor, maakte hij vulgaire bewegingen, waarna hij wegliep en vloekte.
Waardering
Gelukkig waren er ook genoeg steunbetuigingen. Een vrouw met twee kinderen zwaaide blij, nam een flyer aan en maakte een buiging in dank voor de deelnemers die in hun vrije tijd deze strijd op straat durven te voeren. Twee studentes baden openlijk de rozenkrans bij de bushalte en feliciteerden ons met de campagne. Een andere vrouw bedankte ons en sprak haar waardering uit. Zelfs studenten die ons eerder op het Science Park tegen waren gekomen, wilden nu in Apeldoorn een beschaafde discussie voeren. En terwijl wij met hen spraken, stond er een man op afstand die ons aandachtig gadesloeg en zei dat hij ons bewondert.
Strijd om abortus leeft op
Deze tweede dag van onze straatcampagne laat zien hoe fel de strijd om het ongeboren kind gevoerd wordt. Van vijandige duwen en schelden in Wageningen tot open gebed en buiging van dankbaarheid in Apeldoorn: overal blijkt dat onze boodschap de harten van mensen raakt. Wij blijven ons uitspreken – voor het ongeboren kind, voor de waarheid, voor Gods geboden en voor de toekomst van onze christelijke beschaving.
Laatst bijgewerkt: 4 oktober 2025 15:07