Abortus voor het klimaat: “heel gezonde reactie op een extreme situatie”
“Een kind is supervervuilend, denk alleen al aan de hoeveelheid luiers die je gebruikt.” Toen Zoé (25) onverwachts zwanger raakte, besloot ze tegen de wens van haar vriend in om abortus te plegen. Het hebben van een gezin druiste namelijk in tegen haar klimaatprincipes.
Kinderen als ‘onnodige CO2-uitstoot’
Afval scheiden, zonnepanelen laten leggen, en hergebruiken; steeds meer vooral jonge mensen proberen in hun dagelijkse leven CO2-uitstoot te verminderen. Voor sommigen echter gaat dit niet ver genoeg. Vanuit quasi-apocalyptische overwegingen gaan zij over lijken voor hun klimaatidealisme. Zoé is een van hen. In een openhartig interview met het Algemeen Dagblad (AD) windt zij er geen doekjes om: “ik heb ervoor gekozen om mijn kind te aborteren vanwege de klimaatcrisis.”
Rouwproces
Toch ging de abortus – hoe bewust de keuze ook was – de moeder van het door haar gedode kind niet in de koude kleren zitten. Aanvankelijk probeerde Zoé het verdriet om haar kind te relativeren: “het opgeven van mijn kind treft mij slechts persoonlijk maar er zijn ergere dingen, zoals grote klimaatrampen.” Ze kon er echter niet omheen dat ze veel verdriet voelde over haar abortus. In het interview met het AD spreekt ze over een rouwproces waar ze doorheen moest. In tegenstelling tot andere moeders die hun abortus voor zichzelf proberen te rechtvaardigen blijft zij in het interview spreken over “mijn kind”.
Spijt
Daarnaast blijkt ook dat ze schaamte voor haar dodelijke beslissing ervoer. Haar ouders hoorden pas een jaar na dato dat hun ongeboren kleinkind is geaborteerd. Ondanks dat ze aangeeft “nog steeds achter de keus die ik maakte” te staan, zou ze naar eigen zeggen bij een volgende zwangerschap niet weer voor abortus kiezen. Niet omdat ze inziet wat abortus werkelijk is, namelijk het doden van haar eigen door God geschapen kind, maar omdat ze een ander narratief gevonden heeft voor haar klimaatidealisme waarin de mens niet het ‘probleem’ maar ook de ‘oplossing’ is voor het vermeende klimaatcrisis.
Lees ook: Hoe abortus het gezin en de samenleving schaadt
“Een heel gezonde reactie op een extreme situatie”
‘Klimaatpsycholoog’ Chantal van der Leest kan zich goed vinden in de drastische, antichristelijke maatregelen die mensen bereid zijn om te nemen vanwege het klimaat: “het zou gek zijn als je je geen zorgen maakt.” Van der Leest lijkt te suggereren dat het eigenlijk onverantwoord is om kinderen te krijgen: “veel mensen staan er nauwelijks bij stil hoe de klimaatcrisis hun kinderen gaan treffen.” Het is volgens deze ‘klimaatpsycholoog’ dus schijnbaar beter om ongeboren kinderen te doden om hen het leed van de ‘klimaatcrisis’ te besparen.
Klimaatfanatisme: ‘dood een kind, red de wereld’
Klimaatidealisten wijzen de laatste tijd steeds vaker op het 'nobele' besluit om vanuit klimaatoverwegingen geen kinderen te krijgen. En wanneer deze zich onverwachts tóch aankondigen, is het in het belang van de wereld om hem of haar te doden. Zo wordt de wereld nog een potentiële vervuiler bespaard. De verkondigers van dit anti-evangelie zijn er blijkbaar volledig van overtuigd dat zij zelf een uitzondering vormen op deze regel. En zo af en toe een vliegvakantie naar Thailand, dat hebben ze na al hun activisme wel verdiend. De dood van een ongeboren kind zal nooit de wereld redden. Alleen de dood – en opstanding – van Jezus Christus kan werkelijk levend maken. Het is geen toeval dat zij die de God van het Leven de rug hebben toegekeerd de cultuur van de dood omarmen.
Laatst bijgewerkt: 8 mei 2023 16:45