Behoefte aan nazorg: de achillespees van de abortuslobby
Volgens het NRC is er een gebrek aan adequate nazorg bij een abortus. Ondanks het tegendeel te beweren in hun artikel, tonen ze onbedoeld toch aan dat abortus wel degelijk moreel geladen is en dat de vrouwen die hiervoor kiezen in gewetensnood komen.
Een rouwproces
Ondanks dat ze nog steeds achter haar keuze staat, was de abortus van haar tweeling een moeilijk besluit omdat ze ‘ooit’ moeder wilde worden: “…ik had er veel verdriet van; ik moest door een rouwproces.” Dit zijn de woorden van de 27 jarige vrouw wiens verhaal uitgelicht wordt in het artikel. Ze besloot op zoek te gaan naar nazorg, maar dat bleek in de praktijk moeilijk te vinden. Haar emotionele klachten en depressieve gevoelens werden dermate ernstig dat ze in de ziektewet belandde.
De emotionele impact van een abortus
Mirjam van Kreij, volgens het NRC een ‘erkend abortusbegeleider’, erkent dat hier bij een substantieel deel van de vrouwen die voor een abortus hebben gekozen behoefte aan is: “Zorgprofessionals moeten meer oog hebben voor de emotionele impact van een abortus.”
Dure nazorg
Maar niet alleen wordt het nauwelijks aangeboden, het wordt, in tegenstelling tot de abortus zelf, hoogstens ten dele vergoed. “Het ergste vond ik dat ik flink moest betalen,” licht de vrouw in kwestie toe. Uiteindelijk heeft ze toch een aantal sessies specialistische nazorg gevolgd. “Vergeten doe je niet, maar je vindt er een stukje rust bij.”
De nasleep van abortus
Ondanks verwoede pogingen van het NRC om haar lezers te verzekeren dat er geen verband bestaat tussen abortus en depressie-gerelateerde klachten nadien, kan de krant er niet omheen om toe te geven dat veel vrouwen hier toch mee te maken hebben gekregen. “Andere klachten die vrouwen kunnen ervaren variëren van fysieke klachten als vermoeidheid en slapeloosheid tot schuldgevoel en somberheid. Ook schaamte kan een rol spelen, tegenover anderen of zichzelf.“
‘Ingrijpend, maar niet verkeerd’
Maar toch stelt Van Kreij de lezers van het NRC gerust dat dit lang niet bij alle vrouwen het geval is of dat het een teken is dat de abortus een (moreel) verkeerde keuze is geweest: “Het kan een ingrijpende keuze zijn, maar dat betekent niet dat het de verkeerde keuze is.”
Lees ook: Abortuskrant NRC moet toegeven: pro-lifers aan winnende hand
Waarom ingrijpend?
De verzwegen vraag is waarom het een ingrijpende keuze is. Als abortus niet een ingreep is die moedwillig het leven van een kindje, of in dit geval van twee kindjes beëindigt, vanwaar de behoefte aan nazorg en rouwverwerking? Als het ‘slechts’ een medische ingreep zou zijn, waarom lezen we geen artikelen over behoefte aan nazorg na het verwijderen van amandelen of het trekken van een kies?
De onvermijdelijke realiteit van abortus
De waarheid waar zelfs de meest fervente voorstanders van abortus niet aan ontkomen is dat het bij een abortus dus wel gaat over het opzettelijk beëindigen van een onschuldig leven. Hier lijkt ook de vrouw in het artikel zich bewust van te zijn. Ze heeft op haar onderarm een tatoeage laten zetten ter herinnering aan de tweeling “die ze op deze manier toch altijd met zich meedraagt.” Dit soort taal past niet bij een moreel neutrale medische ingreep, maar verraadt veeleer de bedroevende realiteit die aan haar geweten knaagt.
Laatst bijgewerkt: 23 september 2022 13:28