Chirurg legt onbedoeld de pijnlijke realiteit abortus bloot
Opereren op ongeboren kinderen, dat is het werk van Monique Haak. Haar patiënten zijn piepklein - soms nog maar zestien weken oud - en toch voert ze complexe operaties uit op deze kinderen zonder de buik van de moeder te openen. Zoals bij iedere operatie wordt de patiënt verdoofd tegen de pijn. Dit is bij deze jonge patiëntjes niet anders. Dit gegeven levert ernstige morele bezwaren op tegen abortus dat doorgaans zonder verdoving gebeurt.
Riskante operaties
In een recent interview met De Volkskrant vertelt Monique Haak openhartig over haar indrukwekkende werk als foetaal chirurg aan het Leidens Universitair Medisch Centrum. Jaarlijks opereert ze samen met drie collega’s 130 kinderen in de baarmoeder. De buik van de moeder wordt hierbij niet geopend, want dit brengt grote risico’s met zich mee voor zowel moeder als kind. Dit zijn vaak uiterst complexe operaties waarbij het risico op een droevige afloop groot is.
Verdriet
Door de jaren heen heeft ze het leven van veel kinderen kunnen redden, maar helaas ook regelmatig niet. “Ik voer wekelijks slechtnieuwsgesprekken.” Ondanks dat dit haar werk is, raakt het haar altijd als ze een kindje niet heeft kunnen redden. “Als we afscheid hebben moeten nemen van een kind blijf ik na afloop van de ingreep altijd nog even achter, met de verpleegkundige die mij assisteert en met de echo-arts. Het enige wat we dan nodig hebben is om even bij elkaar te zijn.”
Lees ook: Verzoek aan Hooggerechtshof: erken ongeboren kind als persoon
Verdoving
Halverwege het interview krijgt prof. Haak de vraag of kinderen in de baarmoeder pijn voelen. Tot verbazing van de journalist antwoordt ze: “Ik zie het.” Ze licht toe dat het kindje een terugtrekkende beweging maakt met zijn arm wanneer hij bijvoorbeeld geprikt wordt. Dat is dan ook de reden dat ze in het LUMC ongeboren kinderen verdoven. “Bij alle ingrepen geven we ze een prikje in de bil met een spierverslapper, zodat ze stil gaan liggen. En daar doen we ook een beetje morfine bij.” Dit is natuurlijk niet vreemd aangezien ieder mens doorgaans wordt verdoofd bij een operatie.
Pijn
Hier is een hele praktische reden voor: een niet-verdoofde patiënt blijft niet rustig liggen terwijl hij wordt geopereerd. De patiënt voelt pijn. Empathie is daarom ook de grootste drijfveer bij verdoven. Het zoveel mogelijk vermijden van onnodig lijden behoort immers tot de kerntaken van een arts. Dit is ook de reden dat prof. Haak de ongeboren kinderen verdooft alvorens ze te opereren. Hoewel ze aangeeft niet met zekerheid te kunnen vaststellen dat een ongeboren kind pijn ervaart zoals wij dat doen, gaat ze hier wel vanuit: “… we nemen het zekere voor het onzekere, we verdoven ze.” Dit is een voor de hand liggend principe: als men ’s avonds met de auto op een donkere weg rijdt en ‘iets’ op weg ziet liggen zou ieder weldenkend mens remmen.
Abortus
Als op een kindje van zestien weken een operatie wordt uitgevoerd, dan wordt hij dus verdoofd. Dit is, zoals gezegd, om onnodige pijn en complicaties te voorkomen. Maar het aborteren van datzelfde kindje zou onverdoofd gebeuren. Dit is een gruwelijk lot dat veel kinderen in Nederland hebben moeten ondergaan, rechtstreeks gefinancierd door ons belastinggeld. Hoewel prof. Haak terughoudend is om zonder schroom te stellen dat ongeboren kinderen, ook in een vroeg stadium, pijn kunnen voelen, geeft ze wel toe dat ze zich gedragen alsof ze pijn voelen. Vandaar de verdoving. Dit is ook niet verrassend aangezien bij een ongeboren kindje van zes weken oud al hersengolven kunnen worden vastgesteld. En dan te bedenken dat abortus in Nederland tot de 23e week uitvoerbaar is!
De realiteit achter de verbloeming
Het is niet voor niets dat voorstanders van abortus in het rechtvaardigen en verdedigen ervan zich genoodzaakt weten eufemistische taal te gebruiken om de barbaarsheid ervan te verbloemen. Zo spreken ze niet van een ‘ongeboren kind’ of ‘-baby’ maar van ‘foetus’ – wat simpelweg het Latijnse woord is voor ‘baby’ – of ‘ongeboren vrucht’. De terminologie ‘zwangerschapsafbreking’ die zij doorgaans voor abortus gebruiken is zelfs ronduit misleidend. Bij de geboorte van een levend kindje wordt de zwangerschap namelijk ook afgebroken, zeker als een zwangere vrouw wordt ingeleid. Abortus is wat daarvóór plaatsvindt: de moord op een ongeboren kind.
Lees ook: Behoefte aan nazorg: de achillespees van de abortuslobby
Wie bepaalt uiteindelijk?
Het gegeven dat ongeboren kinderen worden verdoofd bij een operatie verraadt dat de medische wereld gelooft in de menselijke waardigheid van een ongeboren baby. Dit is volstrekt begrijpelijk aangezien er ontologisch geen verschil bestaat tussen een geboren- en een ongeboren kind. De ondragelijke pijn die een geaborteerd kindje heeft gevoeld is op zichzelf niet de reden dat abortus immoreel is. Anders zou een abortus moreel verantwoord worden, mits het kind verdoofd is. Het is en blijft zondig omdat het moord is. Daarom is abortus – het moedwillig doden van een ongeboren kind - ook onder geen enkele voorwaarde te rechtvaardigen.
Laatst bijgewerkt: 19 maart 2023 10:29