Stirezo voert actie tegen abortus in Utrecht. Niet iedereen was blij met hun aanwezigheid.
De straat op tegen abortus in Utrecht: ‘Jullie moeten allemaal sterven!’
Tijdens een recente pro-life campagne van Stirezo in Utrecht vonden er weer opmerkelijke en soms heftige interacties plaats. Terwijl onze standpunten duidelijk en resoluut werden verkondigd, reageerden zowel voor- als tegenstanders met uiteenlopende reacties.
“Free Palestine!”
We begonnen onze campagne op het stationsplein. Daar ging een man langdurig met ons in discussie. Hij gooide een flyer naar ons toe en begon luid te schreeuwen dat wij “haatdragend”, “racistisch” en “alleen mannen” waren. Ondertussen voegde een moslima zich in de discussie met het welbekende argument: “Mijn lichaam, mijn keuze.” Na haar tirade riepen we: “Niet jouw lichaam, niet jouw keuze. Laat de baby een stem krijgen.” Ze vertrok, maar keerde even later terug met een totaal ander statement: “Free Palestine!”
Homoseksualiteit
Een jonge christen kwam voor de derde keer terug om onze campagne te bekijken en te luisteren naar de muziek die werd gespeeld. We gingen met hem in gesprek over het geloof en de verloedering van de Westerse samenleving. Tijdens ons gesprek kwam een oudere vrouw van ongeveer 60 jaar naar voren en beweerde dat onze standaard “anti-homo” was. Een van ons vroeg haar rustig: “Is homoseksualiteit tegenstrijdig aan het gezin?” Ze wilde de vraag niet beantwoorden.
Lees ook: De straat op tegen abortus in Nijmegen: abortusvoorstander brengt Hitlergroet
Jonge christen bemoedigd
De vrouw begon vervolgens te praten over haar trots op “pride” en de vrijheid voor homoseksuelen om trots te zijn op wie ze zijn. De jonge christen mengde zich in het gesprek en vroeg haar: “Kunnen wij dan niet trots zijn om christen te zijn?” Ze antwoordde: “Ja, maar alleen als je anderen tolereert.” Waarop een van ons haar vroeg: “Maar wij oordelen geen personen, alleen zondige daden. Deze zonde schaadt mensen. De ‘pride’ schaadt kinderen, vernietigt gezinnen en maakt ons land immoreel.” Dit kon de vrouw niet verdragen, en ze liep boos weg. De jonge man was blij met ons antwoord. Hij gaf aan dat hij graag meer met andere studenten in gesprek zou willen gaan en dat hij recent een koor had leren kennen waar hij met plezier Gods lof zingt.
Afrikaanse mannen verontwaardigd
Tijdens de campagne zagen twee Afrikaanse mannen hoe een jongedame onze flyer met een afbeelding van een baby verscheurde. Een van ons zag dat en reageerde scherp: “Je kunt de baby niet verscheuren! Dat is precies wat abortus doet!” De tiener antwoordde kil: “Jawel, dat kan ik wel, het kan me niets schelen.” De twee Afrikaanse mannen keken elkaar aan en zeiden verontwaardigd: “Dit is onmenselijk, ze vindt het prima om het te doden.” Ze waardeerden het dat we opkwamen voor het ongeboren kind.
‘Ik ben gewetenloos!’
Ook een man van ongeveer 30 jaar probeerde onze campagne te verstoren. Hij beweerde dat we hypocriet waren omdat we ook eieren eten, en dat dit vergelijkbaar zou zijn met abortus. We antwoordden hem geduldig: “Wij zijn geen kippen, maar mensen.” De man zei toen: “Een kip heeft dezelfde waarde als een mens.” Waarop een ander vroeg: “Hoe zijn wij dan niet anders dan een kip? Wij hebben een geweten.” De man ontkende zelfs dat hij een geweten had, waarop hij hem glimlachend antwoordde: “In dat geval, zullen we iemand proberen te vinden die er wel één heeft.”
NS-medewerker komt tot inkeer
Een man in een NS-uniform, rond de 50 jaar, observeerde de campagne. Een van ons liep naar hem toe en bood hem een flyer aan. De man las al een flyer van een andere deelnemer die net was vertrokken. Toen hij een nieuwe flyer kreeg aangeboden, antwoordde hij dat hij hem niet kon aannemen omdat hij aan het werk was. Wij hielden hem de flyer voor om tóch te kunnen lezen. Toen zei de man met overtuiging: “30 jaar geleden was ik voor abortus. Vanaf vandaag ben ik dat niet meer. Dank jullie wel dat jullie hier staan.”
Lees ook: De straat op tegen abortus in Arnhem: ‘We zijn het 100% met jullie eens!’
“Voorbeeldige demonstratie”
Een Amerikaanse vrouw van ongeveer 40 jaar, die een kinderwagen voortduwde, kwam op ons af en vroeg: “Waar gaat dit over?” Wij antwoordden: “Dit is een pro-life manifestatie.” Ze zei dat ze van een afstand al vermoedde dat het zoiets was. Ze vond het een voorbeeldige demonstratie, die op de best mogelijke manier werd uitgevoerd. Helaas ging niet iedereen zo positief om met ons werk. Een man die overduidelijk woedend was, riep dat we allemaal moesten sterven. We vroegen hem: “Waarom? Wij hebben ook recht op leven.” De man schreeuwde: “Omdat jullie me woedend maken!” Tja, met zo iemand valt niet te praten.
Met Gods hulp strijden wij door
Al met al blijft de strijd tegen abortus in de straten een intense ervaring, maar de steun van vastberaden gelovigen en zij die hun hart veranderd hebben, motiveert ons om door te gaan. We beschouwen ons pro-life activisme als een offer dat we brengen voor de ongeboren kinderen die iedere dag weer worden gedood in Nederland. Dat is de missie die wij van God hebben gekregen en die wij onder alle omstandigheden zo goed mogelijk proberen uit te voeren.
Laatst bijgewerkt: 27 september 2024 15:22