Emily en Noordien zijn dolgelukkig met hun zoontje Rayan. Maar als het aan de artsen had gelegen, was hij nooit levend ter wereld gekomen. De ouders zijn dankbaar dat ze – ondanks de druk van de abortuslobby – ervoor hebben gekozen om hun kind het leven te gunnen. (Beeld: YouTube)
De Week van het Leven: “we kiezen onvoorwaardelijk voor ons kind”
Deze week is het de Week van het Leven. Van 4 tot 11 november staan pro-lifers in heel Nederland gezamenlijk stil bij de beschermwaardigheid van het ongeboren kind en spreken we ons uit tegen de gruwelijke zonde van abortus. Afgelopen jaar waren er maar liefst ruim 35.000 kinderlevens te betreuren. Maar gelukkig zijn er ook mooie verhalen van ouders die – ondanks grote druk van de abortuslobby – ervoor kiezen om het leven van hun kind te verwelkomen.
Ernstige afwijking geconstateerd
Emily en haar vriend zijn nog maar heel kort samen wanneer ze ontdekken dat ze zwanger is. De toekomstplannen die ze voor hun prille samenzijn hadden, staan op hun kop nu hun zoontje Rayan onderweg is. Maar er bestond bij hen geen twijfel: “ja, dit gaan we samen aan.” De zwangerschap ervoer Emily als heel bijzonder. Ze omschrijft het gevoel als “vlinders in mijn buik”. Dat fijne gevoel werd bruut verstoord toen bij de twintig weken echo de arts constateerde dat zijn hoofdje wat aan de kleine kant was. Eenmaal in het ziekenhuis vertelde de gynaecoloog “dat het er heel ernstig uitzag”. Het vooruitzicht dat hun zoon ernstig gehandicapt zou zijn, vond Emily “intens verdrietig”. Gelukkig kregen de aangeslagen ouders veel steun van hun nabije familie.
Onder druk gezet tot abortus
Toen Emily 22 weken zwanger was, hadden zij en haar vriend een gesprek met de artsen over de toekomst van hun zoontje. Bij dat gesprek drongen de dokters aan op abortus: “het voelde niet alsof er een keuze was”, aldus Emily. Maar voor hen was het doden van hun ongeboren kind geen optie: “we kiezen onvoorwaardelijk voor ons kind”. De gedachte dat de eerste ontmoeting met haar zoontje zou zijn na een abortus was voor haar onverteerbaar. Toen ze in de laatste week voor de wekengrens nog eens uitgelegd kreeg hoe een abortus in z’n werk zou gaan, wist ze het zeker: “dit wil ik niet!”. De arts plande desondanks tóch een afspraak in voor een abortus. Bij het afbellen van de afspraak bleef de abortusarts aan de telefoon doordrammen en hen eraan herinneren dat hun kind zwaar gehandicapt zou zijn. Uiteindelijk hebben de ouders de telefoon opgehangen.
Lees ook: Verkiezingen komen eraan: dit vinden partijen van abortus
“Alles was goed”
Toen Emily 40 weken en drie dagen zwanger was, kwam zoontje Rayan ter wereld. Zijn schedel was inderdaad klein, maar verder bleek alles in orde. Eenmaal thuis waren ze dolgelukkig met hun kindje: “wauw, dat het überhaupt een keus was om jou weg te laten halen…” Ze moest ook meteen denken aan al die vrouwen die in hun positie wel voor abortus hadden gekozen. Die ‘zware handicap’ waar de abortusartsen mee dreigden, viel enorm mee. Tegen de verwachtingen in, kan Rayan nu zelfs al lopen. “Hij doet gewoon alles wat andere kinderen ook doen, maar dan op z’n eigen tempo”, aldus Emily. “Er is bij hem geen teken van lijden, gewoon nul.” De ouders zijn dolgelukkig met hun inmiddels tweejarige zoontje en zouden hem voor geen goud willen missen.
Laatst bijgewerkt: 7 november 2023 14:46
