De verdediging van het ongeboren kind is aan de winnende hand. 'Het is nu niet het moment om een winnende strategie op te geven, maar om deze te verdubbelen en voort te zetten.'
Het leven begint bij het begin
We kunnen abortus vanuit vele invalshoeken benaderen: Biologisch, embryologisch, genetisch, filosofisch, sociaal en economisch, op zijn minst. Wat de eerste drie betreft - mijn benadering als wetenschapper, arts, chirurg, en gewoon iemand die de medische school heeft afgemaakt, is feitelijk en wetenschappelijk.
Het leven begint bij de conceptie
Er is geen duidelijker scharniermoment in de verdere groei en ontwikkeling van een menselijk wezen dan het moment waarop de 23 chromosomen van de vader zich verenigen met de 23 chromosomen van de moeder om een uniek individu met 46 chromosomen te vormen, met een geslacht, dat voorheen gewoon niet bestond. Punt uit. Geen discussie. Er is geen geschikter moment om een mens "mens" te noemen dan het moment van de bevruchting. En laat niemand u iets anders wijsmaken, want het zou een aantasting van de feitelijke embryologie zijn om te zeggen dat het een ander moment is. Bijvoorbeeld, sommige pro-abortus fanatiekelingen en zelfs, schokkend genoeg, sommige onoprechte artsen beweren dat het scharniermoment is de vorming van de chorda dorsalis (onzin!) of, nog absurder, het moment van innesteling. (Het tart elke rede te beweren dat de implantatie van een zich ontwikkelende blastocyste op een baarmoederwand de mensheid meer bepaalt dan de voltooiing van een geheel nieuwe DNA-kaart, die het bestaan van een nieuw organisme bepaalt).
"Grootte" bepaalt het mens-zijn niet
En te zeggen dat "grootte" een bepalende factor is voor menselijkheid, is evenzeer een onwetenschappelijke reden om een embryo zijn of haar menselijke status te ontzeggen. In ieder geval is het een embryologische realiteit, die door geen enkel leerboek over embryologie op aarde wordt ontkend, dat op het moment van de bevruchting een nieuw menselijk wezen wordt gevormd. Sommigen beweren dat ons menselijk leven niet begint bij de bevruchting, en dat een realistischer tijdstip voor het toekennen van de waardigheid van "menselijkheid" aan een groeiend blastocyst-embryo ongeveer een week na de bevruchting zou zijn, ongeveer op het tijdstip van de implantatie. Misschien nog gevaarlijker is het concept dat het niet om een precies moment gaat, maar om een gradatie van menselijke waardigheid. In dit model is een ongeboren baby 6 maanden voor de geboorte al enigszins een menselijk wezen, maar een pasgeborene is meer een menselijk wezen. Het is niet het "potentieel om een persoon te worden" dat een menselijk embryo recht geeft op een wettelijke en morele status. Het maakt deel uit van de natuurlijke en biologische rechtsorde dat het feit dat het menselijk embryo daadwerkelijk een mens is, hem of haar recht geeft op een juridische en morele status.
Wat embryologen zeggen
Elke embryoloog ter wereld stelt dat het leven van de nieuwe individuele mens begint bij de bevruchting. Geen enkele embryoloog heeft ooit menselijk leven beschreven als "potentieel" menselijk leven. Door het embryo te doden - door embryonale stamcellen te oogsten, door abortieve voorbehoedsmiddelen te gebruiken, door zogenaamd therapeutisch klonen toe te passen, of door reserve in-vitro fertilisatie embryo's door de gootsteen te spoelen - wordt dat menselijk leven weggenomen. De meeste bijdragen aan discussies over vroeg menselijk embryonaal leven zijn afkomstig van filosofen, politici, theologen en de biotechnologische industrie, terwijl embryologen het best in staat zijn om wetenschappelijk te antwoorden op de cruciale vragen die voor ons liggen. Maar al te vaak schitteren zij door afwezigheid in de discussie. De ontwikkelingsgeneticus Jerome Lejeune (1926-1994), ontdekker van de chromosomale basis voor het Down-syndroom, verklaarde:
"...ieder van ons heeft een uniek begin, het moment van conceptie... Zodra de 23 chromosomen, gedragen door de zaadcel, de 23 chromosomen, gedragen door de eicel, ontmoeten, wordt alle informatie, die nodig en voldoende is om alle kenmerken van het nieuwe wezen te beschrijven, verzameld... er wordt een nieuw menselijk wezen gedefinieerd, wat nog nooit eerder is voorgekomen en ook nooit meer zal voorkomen... [het] is niet zomaar een non-descripte cel, of een 'populatie' of losse 'verzameling' cellen, maar een zeer gespecialiseerd individu..."
Vanaf de conceptie is een embryo een levend mens
Dr. Kischer, emeritus hoogleraar Anatomie aan de Universiteit van Arizona, schrijft: "...het eerste wat we leren in de menselijke embryologie [is] dat het leven van de nieuwe individuele mens begint bij de bevruchting (conceptie)." Hij vervolgt, "we moeten een microscopisch menselijk embryo respecteren omdat het op dat moment een geïntegreerd geheel organisme is, net zoals de mens dat is op elk moment in de tijd tot aan de dood. Elk menselijk embryo verdient evenveel respect als u of ik, omdat het wordt gevormd als een nieuw individueel menselijk leven binnen het continuüm van het leven ..." Om dit te ontkennen, zegt Kischer, is "een bagatellisering en corruptie van de wetenschap van de menselijke embryologie."
Morning-after pill is abortief
Handboek na handboek over de menselijke embryologie is het daarmee eens. Het embryologie leerboek The Developing Human: Clinically Oriented Embryology, 6th ed., door Moore e.a., 1998, merkt op dat zogenaamde noodanticonceptiepillen (i.e., "morning-after pills") "implantatie voorkomen, niet bevruchting. Daarom mogen ze geen anticonceptiepillen worden genoemd ... Omdat de term abortus verwijst naar een voortijdige beëindiging van een zwangerschap, kan de term 'abortus' worden toegepast op zo'n voortijdige beëindiging van een zwangerschap". Verder staat er: "Het ingewikkelde proces waarbij een baby zich ontwikkelt uit een enkele cel is wonderbaarlijk ... Een zygote is het begin van een nieuw menselijk wezen." Bruce Carlson's leerboek uit 1994 over Menselijke Embryologie en Ontwikkelingsbiologie stelt: "Een menselijke zwangerschap begint met de samensmelting van een eicel en een zaadcel ... Uiteindelijk moet de bevruchte eicel, die nu netjes een embryo wordt genoemd, zich een weg banen naar de baarmoeder.
Groot of klein, een mens is een mens
Iedere andere grens is arbitrair en onwetenschappelijk
"De officiële U.S. Public Health Service Policy definieert abortus als volgt: "Alle maatregelen die de levensvatbaarheid van de zygote aantasten tussen het moment van de bevruchting en de voltooiing van de bevalling, zijn in strikte zin procedures voor het opwekken van abortus." Maar wetenschappelijke nauwkeurigheid gaat niet altijd samen met de wensen van een industrie of het gemak voor de samenleving. Het vergt een ontstellende afwijzing van wetenschap en biologie om de menselijkheid van het menselijk embryo te ontkennen.
Grootte is geen factor voor menselijkheid
In het januari-nummer van 2002 van Scientific American gebeurde precies dat en stelde een raad van externe ethici, samengesteld door Advanced Cell Technology, dat: "In het blastocyst-stadium, wanneer het organisme gewoonlijk wordt gedesaggregeerd [vernietigd] om een embryonale stamcellijn te creëren, is het een bal cellen die niet groter is dan de punt aan het eind van deze zin". Dus, dan is grootte een bepalende factor voor menselijkheid? Niet erg wetenschappelijk! Vanuit een biologisch en embryologisch standpunt is deze bewering in feite volslagen onzinnig en doordrenkt van absurditeit. Het is waar dat er een duidelijk verschil is tussen een baby en een microscopisch klein groepje ongedifferentieerde cellen. Maar inderdaad, in de loop van de tijd veranderen in elk individu alle kwaliteiten van het leven: hun grootte, vorm, functie en uiterlijk. We kunnen elk punt in de ontwikkeling van een individu reduceren tot een triviale waarde door dat punt te vergelijken met elk ander referentiepunt dat we kunnen kiezen.
Lees ook: Kees van Helden: 'Zonder beraadtermijn verdwijnt de kans op hulp elders'
Biologie en embryologie wijzen steeds weer op het prilste begin
Het is niet meer dan een popculturele vorm van wetenschap -- of filosofie, of theologie -- zwaaiend in de wind, die zichzelf rechtvaardigt met de publieke opinie in plaats van met strenge wetenschappelijke redeneringen. Dergelijke door de mens gemaakte vaststellingen over wanneer het menselijk leven begint zijn arbitrair, nevelig en zelfzuchtig. Zij zijn verstoken van kritische wetenschap en biologische realiteitszin. De filosofie van de vorming van de chorda dorsalis of het moment van embryonale implantatie als een manier om menselijkheid te verschaffen werd in de zeventiger jaren door sommige filosofen en theologen verdedigd, maar is sindsdien vanuit een embryologisch en biologisch standpunt volledig onderuit gehaald. Vanaf de bevruchting tot aan de dood is er geen moment waarop, biologisch gezien, de menselijke aard van dat menselijk wezen verandert. Dat menselijk wezen maakt voortdurend specifiek menselijke enzymen aan en is, eenmaal gevormd, op weg om te groeien en zich te ontwikkelen volgens het natuurlijke verloop van de menselijke groei. Het enige wat hij of zij nodig heeft is voeding en een warme plaats om te groeien. Om te zeggen dat een embryo de "potentie" heeft om een mens te worden is biologisch en technisch onnauwkeurig - en gevaarlijk.
Lees ook: Beraadtermijn abortus plaatst ChristenUnie voor tweesprong
Werkelijke menselijke wezens, geen "potentiële", de Kerk en de wetenschap zijn het eens
Waar het op neerkomt is dat in termen van biologie en menselijke embryologie een menselijk wezen onmiddellijk begint bij de bevruchting en dat er daarna geen punt is langs de ononderbroken lijn van de menselijke embryogenese waar alleen een "potentieel" menselijk wezen kan worden geponeerd. Iedere filosofische, juridische of politieke conclusie kan niet aan dit objectieve wetenschappelijke feit ontsnappen. Alleen al door strikt vast te houden aan de wetenschap kan de unieke schepping - het menselijk wezen - die bij de bevruchting tot stand komt, niet als persoon worden ontkend, en het overheidsbeleid moet dit weerspiegelen. Ook de katholieke Kerk heeft zich definitief uitgesproken over het moment waarop menselijke embryo's als menselijke wezens moeten worden gerespecteerd - dat wil zeggen vanaf het moment van de bevruchting. En medische eden, variërend van Hippocrates tot de Geneefse Verklaring van Artsen, zijn het daar van harte mee eens. Waarom zou iemand hieraan willen tornen, filosofisch, theologisch, medisch of politiek, met gevaar voor zijn of haar eeuwige ziel, laat staan voor het leven van honderden miljoenen ongeboren menselijke wezens?
Deze tekst van Dr. Fritz Baumgartner, MD werd in het Engels gepubliceerd op tfpstudentaction.org
Laatst bijgewerkt: 15 februari 2022 05:59