Het verdriet over de dood van je kind is altijd groot, ook al is het kindje nog maar klein.
Rouwverlof na miskraam: is het nu opeens wel een kind?
De gemeente Amsterdam voert als eerste in Nederland een officiële rouwverlofregeling in voor vrouwen die vóór 24 weken zwangerschap een miskraam krijgen. Daarmee erkent de hoofdstad het verlies van een ongeboren kind als diepgaand en aangrijpend. En dat is terecht. Want de dood van een kind is altijd tragisch, hoe klein hij of zij ook is.
Rouw om een kind, geen klompje cellen
Het is veelzeggend dat er in de politiek, en nu ook op de werkvloer, eindelijk ruimte komt voor het verdriet rond een miskraam. Want wat je ook hoort in het publieke debat over abortus: dit soort maatregelen laat duidelijk zien dat we hier niet praten over een “klompje cellen”. Niemand rouwt om een getrokken kies of verwijderde amandelen. Maar duizenden ouders rouwen wél om het verlies van hun ongeboren zoon of dochter. Omdat ze instinctief weten: dit is een kind.
Lees ook: Hoe abortusorganisatie ‘Women on Waves’ wet en moraal omzeilt
Goede stap
Dat de gemeente Amsterdam dit erkent, is een stap in de goede richting. Een kind verliezen is altijd ingrijpend, ongeacht de termijn. Naar schatting krijgt ongeveer één op de vijf vrouwen een miskraam. De psychische impact is groot, soms zelfs traumatisch, ook als het kind in een heel vroeg stadium overlijdt. Daar hoort steun bij – ook op de werkvloer. Dat uitgerekend de gemeente Amsterdam deze maatregel invoert laat weer eens zien dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn.
Morele spagaat in de wetgeving
Maar de nieuwe regeling brengt tegelijk een pijnlijke tegenstelling aan het licht. Want terwijl het de dood van het ene ongeboren kind nu eindelijk serieus genomen wordt – compleet met betaald verlof en een oproep tot medemenselijkheid – wordt het andere ongeboren kind, misschien zelfs ouder, nog altijd zonder pardon gedood onder het mom van “zelfbeschikking”.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Uw gift kan een leven redden. Elke dag vecht Stirezo Pro Life voor ongeboren kinderen die niemand anders hebben. Zij kunnen niet spreken, maar u wel. Met uw donatie geeft u ze een kans op leven. Wacht niet langer – elke seconde telt in deze strijd. Doneer nu en word de held die ze nodig hebben.
Kunstmatig onderscheid
De wet maakt een kunstmatig onderscheid: een miskraam van 20 weken is dermate tragisch dat de rouwende recht heeft op verlof, een abortus van 20 weken is een keuze. Maar het gaat in beide gevallen om hetzelfde kind. Dezelfde grootte, dezelfde menselijke vorm, hetzelfde hartje dat klopt. Hoe kun je dan aan de ene kant rouwen, en aan de andere kant ontkennen dat het hier om een kinderleven gaat? Het is te krom voor woorden.
Tijd voor consequente bescherming
Het is goed dat Amsterdam vooroploopt in het erkennen van de menselijkheid van het ongeboren kind. Maar deze erkenning moet verder gaan dan alleen praktische ondersteuning. Het zou tot bezinning moeten leiden. Als het verlies van een ongeboren kind zoveel pijn doet, kunnen we dan nog langer volhouden dat het opzettelijk doden van datzelfde kind moreel toelaatbaar is? Een samenleving die werkelijk menselijk wil zijn, biedt niet alleen steun bij verlies, maar beschermt ook actief het kwetsbare leven dat nog leeft. Elk kind, ook ongeboren, verdient die bescherming. Rouwverlof laat zien dat we dat diep van binnen al weten.
Laatst bijgewerkt: 11 juli 2025 10:22