5 zaken die wij pro-lifers willen weten van politici
Nog nooit hebben ongeboren kinderen zoveel kans gehad om geaborteerd te worden. Daarom moet de politiek zich specifieker en helderder uitspreken over abortus. Wij sturen een vragenlijst naar politici. Wat willen wij van ze weten?
Hoe denken politieke partijen concreet over bescherming van het ongeboren leven? Om daar achter te komen organiseert stichting Stirezo begint op 6 februari een grote publieksactie ‘Maak pro-life concreet’ met het oog op de komende verkiezingen. Met briefkaarten gaan kiezers er bij de fractievoorzitters op aandringen tijdig hun standpunt over abortus helder te maken. Dit kunnen ze doen door de volgende vragenlijst van Stirezo te beantwoorden.
1. Zelfs in de meest liberale landen is het niet toegestaan om pasgeboren kinderen met een afwijking te doden. Zet u zich in voor afschaffing van het beruchte Groningen-protocol, dat dit in Nederland wel toestaat?
Het Groningen-protocol werd in 2004 opgesteld door het Academisch Ziekenhuis Groningen (UMCG) onder leiding van Eduard Verhagen.
Het Groningen-protocol geeft richtlijnen en criteria waarmee artsen "levensbeëindiging van pasgeborenen" (dat wil zeggen van kinderen tot een jaar) kunnen uitvoeren zonder risico van strafvervolging.
Het voorstel van Verhagen is door het Openbaar Ministerie in Groningen goedgekeurd. De Nederlandse overheid zegt dus eigenlijk: Wat u doet is volgens de wet moord, maar wij gaan niet toezien op naleving van de wet. Het Groningen-protocol is feitelijk een afspraak tot wetteloosheid.
Internationale media zien in het protocol het bewijs dat het Nederlandse euthanasiebeleid steeds grimmiger vormen aanneemt nu ook wilsonbekwamen geëuthanaseerd kunnen worden. Bovendien vonden Verhagen en andere artsen het Groningen-protocol niet genoeg. Zij willen nu ook een regeling voor kinderen onder 12 jaar (volgens de wet is euthanasie alleen toegestaan bij kinderen van 12 jaar en ouder).
2. In ons land verdwijnt het besef van de waarde van het leven. Zet u zich in voor campagnes om die waarde van het leven weer vanzelfsprekend te maken?
De waarde van het leven is in Nederland afhankelijk geworden van de beoordeling door ‘experts’ enerzijds, en de subjectieve beoordeling van de patiënt anderzijds, die zich per definitie in lichamelijke of psychische nood bevindt.
Volgens de Amerikaanse psychiater Hendin wordt een wens tot euthanasie in Nederland niet meer als uiting van depressie herkend. Er is een cultuur van de dood ontstaan. Een cultuur van het leven, zoals die de Westerse cultuur en de medische ethiek altijd heeft gekenmerkt, zet het behoud van het menselijk leven ten alle tijd voorop.
3. In Nederland is het ook mogelijk kinderen te doden die buiten het lichaam van de moeder kunnen leven en die pijn voelen. Dat is barbaars. Helpt u bij het stoppen van allereerst deze vorm van abortus?
Medische ontwikkelingen hebben de huidige abortusgrens (24 weken) achterhaald. Die grens is namelijk gebaseerd op de levensvatbaarheid, dat wil zeggen het moment waarop een ongeborene buiten de moeder kan overleven. De mogelijkheden vroeggeborenen te laten overleven zijn door de technologische vooruitgang sterk verbeterd.
De abortuswet loopt hier ver bij achter. Als gevolg hiervan staat de overheid toe en werkt zij eraan mee dat er mogelijk levensvatbare ongeboren kinderen worden geaborteerd.
4. We moeten het erover eens worden dat het eigenlijke ethische probleem is dat abortus toegestaan is. Zet u zich ervoor in dat abortus op termijn afgeschaft wordt?
De enige juiste manier om de bloedige praktijken in abortusklinieken te stoppen en het recht op leven voor alle ongeboren mensen veilig te stellen is radicaal: een totaal abortusverbod. Het kwam er onlangs in het Poolse parlement nog net niet van, maar veel scheelde het niet. Dat bewijst eens te meer hoezeer de wind hierover aan het draaien is.
Decennia van abortuspropaganda zijn echter niet zonder gevolgen gebleven. De cultuur van de dood heeft zich diep kunnen ingraven. Van politici mag een visie verwacht worden hoe zij dit probleem eventueel met tussenstappen te lijf willen gaan, maar met als einddoel: een totaal abortusverbod.
5. De NIPT-test selecteert kinderen met Downsyndroom die daarna massaal geaborteerd worden. Zet u zich in tegen deze dodelijke discriminatie van kinderen met een afwijking?
Patiëntjes met het syndroom van Down zetten de abortuskwestie gevoelsmatig op scherp. Hebben deze mensen, die vaak aandoenlijk lief zijn en een vreugde voor hun omgeving, geen recht geboren te worden en dus ook geen bestaansrecht?
De NIPT-test, een muur des doods die tegen hen is opgericht zodat ze eruit gehaald zijn voordat ze geboren worden, schept een gevaarlijke precedent van prenatale discriminatie. Een discriminatie bovendien, die geen achterstelling maar definitieve uitschakeling inhoudt.