Waarom een pro-abortus columnist zegt dat de beweging in duigen valt
Het is altijd goed om te luisteren als pro-abortus feministen openhartig over de toestand van hun beweging spreken. Het onthult de zwakte van de andere kant en helpt de illusie van liberale onoverwinnelijkheid te verdrijven.
Eye-opener
Een recent opinieartikel in het Britse dagblad The Guardian is een eye-opener. De auteur is Jessa Crispin, een Amerikaanse correspondent voor de krant en een voormalig medewerker van Planned Parenthood, die ongeveer vijf jaar bij een Texas-hoofdstuk van de organisatie heeft gewerkt. Ze klaagt bitter dat "de pro-choice beweging in duigen is gevallen" en "Planned Parenthood deel is van het probleem.”
Abortuscentra sluiten
Veel van wat de auteur zegt is niet nieuw. De penibele situatie van de pro-abortusbeweging wordt weerspiegeld in het groeiende aantal abortuscentra dat sluit (1.707 sinds 1991) en het toenemende aantal federale rechters dat hun vonnissen doordrukt. De verslaggever trekt echter twee zeer belangrijke conclusies die alle pro-lifers moeten weten.
Planned Parenthood = Pro-abortusbeweging
Haar eerste constatering is dat de pro-abortusbeweging in Amerika bijna onafscheidelijk is van Planned Parenthood. Er bestaat nauwelijks iets buiten de schaduw van deze massale maar winstgevende non-profit kolos. Niet alleen pleegt Planned Parenthood landelijk de meeste abortussen, maar het is ook de politieke leider, de economische krachtpatser en het mediacentrum van de beweging.
Slechte reputatie
Het slechte nieuws is dat Planned Parenthood goed gefinancierd is, sterk verbonden en stevig gevestigd. Het goede nieuws is dat Planned Parenthood het enige spel in de stad is. Als de abortusgigant vervalt, vervalt de hele abortusbeweging. De slechte reputatie ervan trekt iedereen naar beneden. En er is niets om het te vervangen. Er is geen Plan B.
Lees ook: Margaret Sanger en de racistische oorsprong van de abortusbeweging
Zelfgenoegzaamheid
De pro-abortus columnist van The Guardian veroordeelt Planned Parenthood als decadent. Ze beweert dat het zich heeft aangesloten bij het liberale establishment. Het heeft de passie van een beweging verloren en heeft de zelfgenoegzaamheid van een steenrijke NGO verworven. Crispin zegt dat Planned Parenthood zich "bezighoudt met het kwijlen bij de machtigen, het betalen van regionale directeuren met honderdduizenden dollars, het maken van symbolische gebaren en het bedenken van een pakkende slogan om op T-shirts te verkopen". Deze topzware bureaucratische Goliath is gespecialiseerd in fondsenwerving met beroemdhedengala's die haar bestaan en comfort bestendigen.
Laarzen op de grond
Het resultaat, beweert ze, is dat Planned Parenthood de grondoorlog verliest. Deze tweede vaststelling is zeer onthullend. Alle oorlogen, zelfs cultuuroorlogen, hebben laarzen op de grond nodig. De auteur van het artikel betreurt het gebrek aan belangenbehartiging op basisniveau van de beweging. Terwijl Planned Parenthood-prominenten socialiseren met de gevestigde orde, bidden de pro-life activisten de rozenkrans buiten de abortuscentra, promoten ze de staatswetten, sluiten ze centra en ontwikkelen ze enorme netwerken van grassrootsactivisten.
Leiding ligt onder vuur
Het gebrek aan lokale organisatie betekent dat de toegang tot abortus overal blijft afnemen. De nationale organisatie van de non-profit staat in de schijnwerpers, terwijl de lokale abortusfabrieken vaak ondergefinancierd en onderbemand zijn. Een brief die aan het bestuur van de organisatie werd gestuurd door een collectief van Planned Parenthood of Greater New York stafleden, beschuldigde de leiding van "grof gedrag en financiële malversaties", evenals "systemisch racisme". Abortuscentra worden voortdurend gesloten wegens wanbeheer, pro-life activisme en giftige werkomgevingen.
Slechte slogans
Het belangrijkste is dat de beweging faalt omdat ze zich niet kan verbinden met de natie. Crispin betreurt dat "'Mijn lichaam, mijn keuze' het beste is wat onze pro-keuze leiders kunnen bedenken om onze rechten te beschermen." Zulke kernachtige slogans verwoorden geen coherente boodschap die duidelijk maakt wat er op het spel staat.
Lees ook: Nieuwe abortuscijfers laten deze 6 trends zien
Planned Parenthood is te duur
Voor een beweging die zich pro-keuze noemt, klaagt mevrouw Crispin bitter (terwijl pro-lifers zich verheugen) dat grote delen van de natie zonder abortuskeuze worden gelaten, het vonnis Roe v. Wade niettegenstaande. Vele potentiële slachtoffers kunnen zich de exorbitante $400-600 abortuskosten van Planned Parenthood niet veroorloven. Zes staten hebben slechts één overlevend abortuscentrum, een feit dat abortus in de afgelegen gebieden effectief verbiedt. "Er is geen keus als de dichtstbijzijnde kliniek 400 mijl verderop is en je geen auto hebt en het is 80 jaar geleden dat de trein in je stad stopte."
Onverschillig
Wat het nog erger maakt voor de andere kant is dat veel Gen-Z feministen onverschillig lijken voor het gevecht op de grond. Linkse activisten van deze leeftijdsgroep zien de abortuskwestie niet als urgent en zijn betrokken bij andere sociale of ecologische problemen die urgenter worden geacht. Bovendien is de pro-life beweging er ook in geslaagd om Planned Parenthood zijn welverdiende slechte naam te geven.
Lees ook: 10 redenen waarom abortus een kwaad is
Twee lessen
Het artikel van The Guardian bevat twee lessen voor pro-lifers. De eerste is dat het hebben van één enkele monolithische organisatie met een enorm budget zijn nadelen heeft. Het geplande ouderschap lijdt namelijk onder de bureaucratische structuur van bovenaf die gemakkelijk vastloopt en onhandelbaar is. Zijn socialistische one-size-fits-all oplossingen zijn onderdrukkend en wreed. De nonprofit laat weinig concurrentie toe. De situatie van Planned Parenthood is zo anders dan het verfrissende assortiment van organische pro-life organisaties die talrijk, wendbaar en adaptief zijn. Als één pro-life groep faalt, vullen andere de bres.
Menselijke element
De tweede les is dat organisatiestructuren niet genoeg zijn om de overhand te hebben. Het menselijke element is essentieel voor succes. De pro-life beweging slaagt omdat ze van abortus een moreel debat heeft gemaakt dat diep in de harten van de mensen weerklinkt. De warme morele kwesties weerklinken omdat ze spreken over transcendentale waarden en uiteindelijk over God.
Lees ook: Drie dodelijke dubbelzinnigheden van de abortuswet
Geen morele boodschap
Jessa Crispin heeft gelijk. De pro-abortusbeweging is vandaag de dag "aan flarden". Dit komt omdat Planned Parenthood er niet in slaagt om de morele dimensie van abortus buiten het debat te houden. Het lijdt nu omdat het geen morele boodschap heeft. Het kan zich alleen uitdrukken in de seculiere termen van het beëindigen van het leven. Voorlopig heeft de pro-abortusbeweging en Planned Parenthood misschien de juridische kracht om met geweld hun agenda door te rammen, maar ze hebben geen hart. Ze kunnen niet niet de morele strijd winnen die nu het debat in gang zet en de acties van zoveel pro-lifers inspireert.
Dit artikel is een vertaling van "Why a Pro-Abortion Columnist Says the Movement Is in Tatters" door John Horvat II, gepubliceerd op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 6 september 2022 09:24