Waker vertelt: ‘Vrouw beweerde dat abortus de beste beslissing van haar leven was’

Waker vertelt: ‘Vrouw beweerde dat abortus de beste beslissing van haar leven was’

Folders van een fietspad oprapen, ook dat hoort bij ons werk. Een boze fietsster had ons tafeltje met pro-life materiaal omgeschopt. Met ons getuigenis halen we blijkbaar veel boosheid in mensen naar boven. Een minder agressieve vrouw ‘legde uit’ waarom. Ze zei dat haar abortus de “beste beslissing van haar leven” was, en wij weerhouden vrouwen ervan die keuze te maken. Zou ze het zelf geloven?

Lees ook: Op sleeptouw met de wakers: “uitgescholden en bespuugd, maar God was met ons.”

Afkeurende reacties

De tafelschopster fietste na haar daad snel door. Gelukkig hadden we onze pro-life tafel weer snel paraat. Omstanders veroordeelden deze lompe actie, ondanks dat ze voor abortus waren. Een man die het zag gebeuren beweerde dat het juist in het voordeel van het kind zou zijn dat hij of zij geaborteerd zou worden. Het kind zou anders de rest van zijn of haar leven ‘getraumatiseerd’ zijn als het kind “op een verkeerde manier is ontstaan”. Het is tragisch dat mensen de mythe geloven dat abortus op enige manier iets goeds teweeg kan brengen. Hopelijk is hij nu wel van de mythe genezen dat het de pro-lifers zijn die zich ‘intimiderend en agressief’ zouden gedragen.

Terrein van Satan

We ervoeren vandaag meer weerstand dan anders. Een hysterische jonge vrouw betichtte ons dat we vrouwen manipuleerden “met onze privémening”. Een halfdronken man viel ons lastig met allerlei onsamenhangende aantijgingen. We werden nogmaals doordrongen van het feit dat een abortuscentrum het terrein van Satan is. We hebben dit samen in gebed gebracht. We werden nog wel bemoedigd door een moslim die vanuit de auto vertelde dat hij onze actie goed vond. Hij had het zelf moeilijk met zijn vier kinderen, “maar weg laten halen? Nooit!”

Waken bij abortuscentra is een recht en moet dat blijven!

‘Beste beslissing van mijn leven’

Na een vruchteloze discussie met een “spirituele man”, zoals hij zichzelf beschreef, werden we aangesproken door een jonge vrouw die ons kwam mededelen dat ze een tijdje terug zelf abortus had ondergaan. Ze lachte erbij. Letterlijk zei ze dat die abortus “de beste, beste beslissing” van haar leven was. De reden? ‘Dankzij’ die abortus heeft ze nu een carrière, een leuke vriend en was ze weer in verwachting. Ze gaf zelfs toe dat ze was gaan twijfelen over haar abortus als ze ons destijds was tegengekomen. Ze nam het ons zeer kwalijk dat wij hier nu andere vrouwen op andere gedachten willen brengen. “Jullie moeten je schamen!”, riep ze terwijl ze vloekend wegfietste.

Dichtgeschroeid geweten

Hoe droevig en frustrerend het ook is dat zij er destijds voor gekozen heeft om haar eigen kind te doden, bemoedigde ze ons onbedoeld ook. Ze gaf namelijk eerlijk toe dat ze zelf mogelijk op andere gedachten zou zijn gebracht door ons pro-life getuigenis. Uit eigen ervaring weten wij dat ze gelijk heeft. Door Gods genade zijn talloze vrouwen op het laatste moment tot inkeer gekomen, ook door pro-life wakers die op het juiste moment op de juiste plaats stonden. Haar bewering dat ze er blij mee is dat niemand haar weerhouden heeft om haar kind te doden, klinkt mij dan ook ongeloofwaardig in de oren. Ik vraag me af of ze het zelf gelooft. En als ze dat al doet, hoe vaak ze het zichzelf heeft moeten vertellen voordat ze overtuigd was.

Laatst bijgewerkt: 26 juli 2023 13:45

Doneer