Baby met moeder in vliegtuig. Foto door Paul Hanaoka van Unsplash
Hoe baby's soms onze menselijkheid in ons naar boven halen
Tegenwoordig kunnen vliegreizen worden beschouwd als de triomf van het individualisme. Het zijn mensen die zich in hun eigen bubbels naar bestemmingen haasten met weinig menselijk contact. Het is een geval van Hobbes' "elke man tegen elke man" als alle reizigers met elkaar concurreren om te navigeren binnen de eenzame menigte. Ze denken allemaal aan zichzelf in een klimaat dat snel kan ontaarden in egoïsme en onhandelbaarheid wanneer obstakels het persoonlijke comfort en agenda's bedreigen.
Vliegen draait om jou
Dus, behalve reisgenoten, sluiten de meeste mensen anderen buiten. Vliegen is een steriele antisociale ervaring geworden. Ondanks de vele gelegenheden voor interactie en de nabijheid van medereizigers, zijn de meeste reizen duf en saai. Deze in zichzelf gekeerde zelfabsorptie maakt van luchthavens en vliegtuigen gevoelige plaatsen waar vertragingen tot uitbarstingen kunnen leiden. De kleinste verstoring kan aanleiding geven tot vervelende incidenten die de stress van vliegreizen nog verhogen.
Zeldzame momenten van opluchting
Toch is er af en toe iets buitengewoons dat het isolement doorbreekt en mensen met elkaar verbindt. Zulke zeldzame momenten geven een glimp van hoe bijzonder mensen eigenlijk kunnen zijn.
Alledaagse realiteit
Het incident waar we het hier over hebben is nauwelijks bijzonder te noemen. Het ging om een normaal instapproces met een waanzinnige haast om stoelen en ruimte in de bagagevakken te bemachtigen. Iedereen was bezig met het vinden van een plekje in de overvolle economy-sectie van het vliegtuig. Tijdens dit routineproces gebeurde er iets doodnormaals dat iedereen uit zijn bubbeltje haalde.
Een wanhopige situatie
De hoofdpersoon in dit drama was een bescheiden baby achterin het vliegtuig. Tien minuten lang, tijdens het instappen, kon het arme, doodsbange kind niet stoppen met huilen, ondanks de wanhopige pogingen van de moeder om hem te kalmeren.
Lees ook: Deze jongeren zijn pro-choice – totdat ze zien hoe abortus wordt uitgevoerd
Een steward merkte het op
Toen het tijd was om de cabinedeur te sluiten, maakte de verantwoordelijke steward zich zorgen. Hij had situaties als deze zien ontaarden in onhandelbare incidenten met luidruchtige, klagende passagiers. Hij moest snel een beslissing nemen. Als het huilen niet ophield, moesten moeder en kind het vliegtuig verlaten. Hij besprak deze optie openlijk met een andere stewardess. Ze probeerde hem ervan te overtuigen dat de baby misschien uiteindelijk zou stoppen en vroeg om wat tijd om te proberen hem te kalmeren. Haar moederlijke pogingen mislukten jammerlijk; de baby huilde alleen maar harder.
Spanning op het hoogtepunt
Terwijl de twee de zaak bespraken, hoorden degenen in het voorste gedeelte het dramatische debat zich ontvouwen. De passagiers zwegen afwachtend in hun isolement en vroegen zich af wat er zou gebeuren. Maar niemand durfde tussenbeide te komen. Ondertussen steeg de spanning in de cabine terwijl het huilen en het vliegschema met elkaar botsten.
Een onwaarschijnlijke redding
Het leek zo goed als zeker dat de moeder en het kind zouden worden weggestuurd toen er iets onverwachts gebeurde. Een tiental rijen verder klonk een stem: "Juffrouw, laat die arme baby met rust! We kunnen het aan! Het is geen probleem." Die eerste eenzame stem ontketende een koor van steun vanuit het hele vliegtuig. De cabine barstte uit in kreten om de baby te laten blijven. Iedereen bood aan om het huilen te verdragen. Er lag een zekere vreugde in hun opofferingsgezindheid. "We kunnen het aan, zet ze er niet uit," zei iemand. "Als er mensen achterin zijn met problemen, laat ze dan hierheen komen, waar lege stoelen zijn."
Lees ook: Het verraderlijke ‘pro-life’ standpunt van pater James Martin
De mensheid overwint
Zelfs de meest introverte persoon leek wakker te worden en betrokken te raken bij de reddingsoperatie. Ervaren ouders stelden manieren voor om het kind te kalmeren. Sommigen stelden zelfs voor om iets te zingen. Vijf korte minuten lang gonsde het van de interactie in het vliegtuig. Het werd interessant. De uitstorting van steun voor het kleine kind maakte een einde aan alle aarzeling. De steward merkte dat hij de steun van de passagiers had. Als nu iemand een incident veroorzaakte, zou de onhandelbare reiziger, niet de baby, het doelwit van vijandigheid worden.
Lees ook: "Elke abortus gaat over een onschuldig kind"
Tijd voor vertrek
De cabinedeur werd gesloten en het vliegtuig schoof weg van de terminal. Toen het vliegtuig zich op de landingsbaan bevond, stopte de baby met huilen. De rust keerde terug in de cabine en iedereen keerde terug naar de afzondering van zijn eigen bubbels. De mensheid had gezegevierd over de rigide mechanische regels.
De les: eigenbelang vernietigt menselijke oplossingen
Er zit een les in dit alles. Het verdwijnen van het menselijke element in dagelijkse interacties en stabiele familiestructuren maakt het leven steriel. Alles is ontworpen om menselijk contact te minimaliseren en mensen op te sluiten in mechanische processen. Niemand is bereid zich op te offeren.
Lees ook: Drie lessen hoe ons te redden van de ‘gematigde’ pro-lifers
Zelfbediening
De zelfbedieningsmanie zorgt ervoor dat mensen in hun zelfgekozen bubbels blijven. Dit isolement creëert een mentaliteit die de neiging heeft om iedereen die zich met iemands egoïstische leven bemoeit te negeren en te verafschuwen. Het staat niet toe dat het menselijke element in actie komt.
Wonderen zijn de wereld nog niet uit
Inderdaad, minstens de helft van degenen die zoveel medeleven toonden met de arme baby en zijn moeder in het vliegtuig waren waarschijnlijk voorstander van abortus. Zij zouden de mening delen dat ongewenste baby's theoretisch een inmenging in iemands leven en carrière zijn en daarom uit het bestaan gewist zouden moeten worden. Wanneer dit in zulke vage en theoretische termen wordt voorgesteld, dan overheerst het eigenbelang en worden menselijke oplossingen opzij geschoven. Helaas is er soms een huilende baby voor nodig om het gevoel van menselijkheid in zulke verharde en ongevoelige harten wakker te maken.
Dit artikel is een vertaling en verscheen eerder op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 28 november 2023 07:11