Geregeld houden wij presentaties over abortus. Het publiek is steevast verbaast over één obscuur feit. Namelijk dat abortus in Nederland gelegaliseerd is door de stem van een Rooms-katholieke priester.
We reizen terug naar het jaar 1980. Abortus stond bovenaan de politieke agenda. Zo verdeeld als de voorstanders en tegenstanders waren over de moraliteit van abortus, zo verenigd waren zij in de wens het gedogen te eindigen en wettelijke helderheid te scheppen. Er moest maar eens gestemd worden over de legalisering van abortus.
Pater Koopman
Buiten het parlement woedde strijd tussen 'baas in eigen buik' en 'recht op leven'. Prominent tegenstander van abortus was pater Jan Koopman. Niets was hem te gek om aandacht te trekken voor zijn anti-abortusstandpunt. Eenmaal bezette hij drie dagen lang een kraan, als protest tegen een pro-abortusconferentie. Steevast stond hij op het Binnenhof te bidden. Pater Koopman, oprichter van Stirezo, was immer gekleed in soutane. Deze priester was een boegbeeld van de pro-life beweging.
Strijd priesters
Tegenover de in soutane gehulde Koopman kwam een senator te staan, gekleed in pak maar gewijd in hetzelfde Rooms-katholieke priesterschap. De strijd om abortus was een strijd tussen priesters.
Kinderbescherming
In de Tweede Kamer was de strijd al gewonnen door de abortusvoorstanders, zij het met één stem verschil. De beslissende stem kwam van Ruud Nijhof, van de eenmansfractie Democratische Socialisten '70. Nijhof was Rooms-katholiek. Had hij vanuit zijn geloofsovertuiging gestemd, dan was legale abortus verworpen. Saillant detail: Nijhof werd later algemeen directeur van de Raad voor de Kinderbescherming. Nijhofs directeurschap kan overigens verklaren waarom de Kinderbescherming op de lijst van donateurs staat bij abortuspromotor Rutgers.
Eerste Kamer
Na de Tweede Kamer was de Eerste Kamer aan zet. Nog meer dan nu was de Senaat destijds een chambre de réflexion. Senatoren keken voornamelijk naar de samenhang van het wetsvoorstel met andere wetten. Niet bij dit wetsvoorstel. De bedaarde senatoren veerden op en debatteerden heftig over het issue, terwijl pers en Tweede Kamer over de schouder meekeken.
Christelijke dissidentie
Het leek er op dat het wetsvoorstel zou sneuvelen. Er was dissidentie bij al twee CDA-senatoren. Zij konden legale abortus niet verenigen met hun christelijk geweten. De dissidenten gaven gehoor aan hun christelijke plicht de kwetsbaren te beschermen. Eén andere CDA-senator negeerde die plicht. Dit terwijl hij goed bekend was met de Kerkelijke leer over het ongeboren leven. Hij stemde voor. Dankzij hem nam de Eerste Kamer het voorstel aan: 38 voor, 37 tegen. De rest is geschiedenis. De Wet afbreking zwangerschap kwam, abortus werd legaal. Sindsdien zijn er honderdduizenden kinderen vermoord.
Jos Schreurs
Wie was deze senator, die in zijn eentje abortus legaal maakte? Het was Jos Schreurs, priester van de Rooms-katholieke Kerk. Abortus is erdoor gekomen niet door hysterische feministen of gewetenloze machtspolitici, maar door een Rooms-katholieke priester. Als de geschiedenis alleen door mensenhanden geleid zou worden, dan was dit onvoorstelbaar geweest. Dat een priester abortus legaliseert bewijst dat er krachten van de duisternis werken in de geschiedenis. Dezelfde duistere krachten die Judas, tot de priesterstand verheven, aanzetten tot het verraden van Jezus Christus.
Geen spijt
Je zou denken dat Schreurs (rechts) spijt zou hebben. Het was zelfs voor de meest rabiate abortusvoorstander duidelijk dat er een enorme kloof gaapte tussen priesterschap in de Roomse Kerk en het bevorderen van abortus. Vooral met de aanzwellende abortuskritiek van paus Johannes Paulus II. Schreurs had echter geen spijt. Hij zei nadien in een interview dat op voorhand besproken te hebben met zijn overste, Mgr. Gijsen van Roermond. “Over het zedelijke, morele principe waren wij het volledig eens. Maar toen ik mijn stem uitbracht, gaf ik met anderen samen een politiek oordeel en dat valt onder mijn handelen als Kamerlid.” Schreurs had met andere woorden zijn geweten uitgezet.
Gevallen engel
De katholieke activist Michael Voris sprak in december 2016 op een Stirezo-bijeenkomst. Hij plaatste de strijd tussen abortusvoorstanders en pro-lifers in geestelijk perspectief. De duivel, zo vertelde Voris, is een engel die gevallen is uit hoogmoed, omdat hij niet kon verkroppen dat God zijn beeld en gelijkenis zou geven aan de mens. Engelen zijn puur geest, de mens is geest en vlees. Geest staat hoger dan vlees. Dus moeten engelen boven de mens staan. Boven Christus ook, boven Maria. Maar God zei tegen de duivel: Ik zal het vlees aannemen, en gij zult mij gehoorzamen.
Wraak duivel
God zei zelfs tegen de duivel, toen nog Lucifer geheten: Ik zal de moeder van de mensgeworden God tot Koningin van de Hemel maken. Je zult Maria dienen. Lucifer kon dit niet verkroppen. Uit hoogmoed verwierp hij God en viel uit de hemel. Het was omdat God zijn beeld en gelijkenis wil drukken op het vlees van mensen. Daarom wil duivel het zuiverste vlees, dat van ongeboren kinderen, vernietigen. Het is een poging van de duivel om zich te wreken op God. Daarom is abortus bij satanisten een sacrament: men offert niet het Lichaam en Bloed van Christus in de Heilige Mis, men offert het kind bij abortus.
Leven en dood
Politiek neigt naar het pietluttige. Parlementariërs kunnen maandenlang steggelen over voorbijgaande zaken. De verdediging van het ongeboren leven is absoluut anders. Het is letterlijk een zaak van leven en dood. Stem daar ook naar!
