Prenatale selectie is discriminatie van mensen met Down
“Als uit deze keuzevrijheid de situatie ontstaat dat er haast geen kinderen met het syndroom van Down geboren worden, dan vind ik dat we dat moeten accepteren”, zei de Volksgezondheidsminister Edith Schippers recent.
Valse 'keuzevrijheid'
Schippers zei dat deelname aan het nationaal bevolkingsscreening programma, dat gericht is op het Downsyndroom, een ‘individuele keuze’ is die ‘keuzevrijheid’ doet toenemen. Maar Paul Cobben, hoogleraar filosofie en vader van een zoon met Down, zegt: "Het is een misverstand te denken dat prenatale diagnostiek je vrijheid verhoogt. Je moet allereerst weten waarvoor je kiest, wil je een keuze vrij noemen."
Als Downsyndroom een keuze is
In het interview ‘Alleen dummies willen geloven dat dit Down is’ zegt kinderarts Ko van Wouwe van TNO, die een cohort van 300 mensen met Downsyndroom volgde: “zij zijn niet zo gelukkig als de maatschappij wil geloven. Als je 200% inzet levert [voor een kind met Downsyndroom] krijg je 10% terug”. 99% van de mensen met Downsyndroom is het daarmee oneens en zien hun leven als briljant:
Screening creëert monsters
Een aanstaande vader wees er letterlijk op: “Als de overheid screening aanbiedt, dan moet het wel een vreselijke aandoening zijn.” Paul Cobben: “Ik vind nu niet meer dat ons met de geboorte van een mongoloïde kind een ramp is overkomen. De ramp zat in onze kop, was niet iets van de realiteit. Het gevreesde monster blijkt nu een gelukkig jongetje. Hij kan weliswaar nog niet goed praten, maar weet vrijwel iedereen voor zich in te nemen.”
Individuele keuze is een illusie
Terwijl screenen en selectieve abortus neergezet worden als een individuele ‘vrije’ keuze, waarschuwt hoogleraar medische ethiek Inez De Beaufort dat een appel aan ‘keuzevrijheid’ een middel kan zijn voor de overheid die bezuinigingen plant. De Beaufort zegt dat individuele keuze een illusie is. Wij zijn zeer afhankelijk van sociale verwachtingen. Het is zeer moeilijk om jezelf van deze sociale verwachtingen te ontworstelen. Wij leven niet op een eiland en mensen hebben mensen nodig.
Geld
In een debat in 2014 over zeldzame, dure genetische aandoeningen (niet het Downsyndroom) zei hoogleraar en voormalig senator Dupuis dat deze ‘dure’ kinderen niet geboren hoeven te worden.
Het Zorginstituut Nederland, dat advies uitbrengt over verplichte zorgverzekering, noemt het “onethisch om de meerderheid te laten betalen voor de minderheid”. Wacht eens even: is de bedoeling van een verzekering niet om individuele risico’s collectief te dragen? Kinderartsen geloven dat de ‘financiële draagkracht voor zorg’ van het gezin een rol moet spelen in beslissingen over leven en dood.
Eugenetica
M.T. Hilhorst, hoogleraar medische ethiek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, schrijft over ouders die geen prenatale diagnose willen: “Zij hebben hun kinderen de handicap 'aangedaan' door van handelen af te zien. (...) Moreel gezien kan dus rekenschap van hun keuze worden gevraagd.” Dus met onze ‘sociale’ zorgverzekering krijgen ‘de armen’ toegang tot prenatale selectie, en op hun beurt moeten ‘die armen’ hun ongeboren kinderen ofwel aborteren wanneer er een ‘dure’ aandoening gediagnosticeerd wordt, ofwel alle financiële gevolgen dragen. En dat heet solidariteit!
Prenatale selectie voorkomt wat?
“Als er meer genetische defecten gedetecteerd worden, zullen er meer zwangerschappen beëindigd worden”, aldus hoogleraar filosofie Govert den Hartogh. In haar boek ‘Kind, ziekte en ethiek’ beschrijft Dupuis het leven met een serieuze handicap als “een wanhopig overleven op een zeer laag niveau, zonder communicatiemogelijkheden.” Het is daardoor “leven dat niet waard is geleefd te worden”. Dit is ook het geval als de persoon in kwestie niet werkelijk lijdt, voegt zij toe. Dus als er geen lijden is, wat voorkomen we dan?
Vrijheid?
“Nu en in de toekomst is het de samenleving die eisen stelt, paternalistisch is, de individuele zelfbeschikking beperkt, in je eigen belang en dat van anderen. Het wordt ook verwacht dat economische factoren kunnen leiden tot een beperking van de zelfbeschikking”, zeggen Dupuis en De Beaufort in hun handleiding gezondheidsethiek.
Ordinair winstbejag
Een beroemd citaat van Dupuis: “Nu, in het ik-tijdperk aangekomen, moet de westerse mens zich realiseren dat individueel voortbestaan wellicht niet meer de hoogste waarde kan zijn, en moet men als het ware terugkeren naar een nieuwe waardering van het collectieve welzijn, wie weet met veronachtzaming van de uiterste wensen van het individu.” In wezen beperkt het screenen van handicaps onze vrijheid, schaadt het de kwetsbaren en verrijkt het politici en farmaceutische firma’s die grote winst maken met het verkopen van hun screeningtechnologie.
Op de korrel nemen van gehandicapten voor selectie verstrekt vooroordeel
Het is natuurlijk beter (minder controversieel) om gehandicapten te laten verdwijnen voordat ze geboren worden, maar “levens glippen ertussendoor die praktisch onleefbaar zijn”, aldus hoogleraar ethiek Harry Kuitert. “In een gesprek met de kinderarts van onze zoon en zijn chirurg kregen we de keuze niet te opereren en ‘het zo te laten’. Onze zoon zou dan sterven aan een darmaandoening. Mijn echtgenoot vroeg netjes maar duidelijk aan de kinderarts om te stoppen met praten en alles te doen om ons kind te redden. Net als hij bij elk ander kind zou doen.” Persoonlijk getuigenis van het oorspronkelijk Blackbook Down.
'Weiger Downkinderen levensreddende operaties'
Dupuis zei in de televisieshow ‘De worsteling’ dat zij denkt dat het een goed idee is als ouders hun ‘mongooltje’ levensreddende operaties weigeren. “Als het leeft dan zou dit een tragedie zijn voor de ouders”, zei ze. Terwijl het euthanaseren van zuigelingen legaal is in Nederland, gelooft onderzoeker en kinderarts Paul Brand dat er nog steeds tientallen kinderen gedood worden terwijl hun overlijden geregistreerd wordt als ‘natuurlijke dood’.
Stille euthanasie
Bij ongeveer de helft van de overlijdensgevallen bij mensen met een geestelijke handicap is het proces versneld door de arts, aldus Volkskrant. In geen van die gevallen werd aan patiënten toestemming gevraagd omdat zij ‘incompetent’ geacht werden – ondanks het feit dat bijna de helft van die patiënten beperkt gehandicapt is. Verhalen als deze horen we over heel de wereld. Zij die zeggen dat we moeten uitkijken niet op een glijdende schaal terecht te komen, moeten hun ogen openen: we hebben de bodem lang geleden al bereikt door het legaliseren van het oordeel over het leven van gehandicapte ‘onleefbaren’.
Ontmenselijking
Peter Singer is een ethicus werkzaam in de ‘menselijke bio-ethiek’. Hij ontwikkelt theorieën over het doden van gehandicapte mensen. Hij kwam met een nieuwe hiërarchische orde, waarin gehandicapten geen personen zijn en derhalve gedood kunnen worden. Singer is de ideale persoon om het opzettelijk en systematisch uitwissen van gehandicapte mensen te steunen, omdat hij kind is van Joodse vluchtelingen die aan de nazi’s ontsnapten. Hij heeft ook internationaal bekendheid gekregen als een dierenactivist.
'Gehandicapte mensen zijn geen personen'
Ondanks overweldigend wetenschappelijk bewijs dat elk persoon een menselijk wezen is en daarom beschermd door de mensenrechtenverklaringen, heeft Peter Singer zijn eigen theorie ontwikkeld over waarom gehandicapte mensen buiten zijn persoonlijke definitie van een persoon vallen. Zijn ideeën en theorieën worden wereldwijd gebruikt door medische professionals en overheden om hun eigen duistere politieke agenda’s te rechtvaardigen… De huidige en toekomstige praxis van de systematische, opzettelijke uitwissing van gehandicapten gebaseerd op hun handicap.
Eugenetica
In 1992 organiseerde de Nederlandse gezondheidsraad de eerste bijeenkomst van de ‘Internationale Vereniging voor Bioethiek’. De grootste bijeenkomst van bio-ethische leiders ter wereld. Het doel: “een vrij, open en rationeel debat over bioethiek.” Singer werd gekozen tot voorzitter van de eerste meeting. Singers invloed en ideeën zijn zichtbaar in de theorieën van veel leden van de Nederlandse gezondheidsraad, hij wordt gezien als ‘gezaghebbend’ bij het implementeren van nieuw gezondheidsbeleid. Nederland was het eerste land dat euthanasie van gehandicapte kinderen legaliseerde. Nederland is het eerste land dat NIPT implementeert in zijn nationale screening programma. Zowel euthanasie als NIPT zijn gericht op gehandicapte en kwetsbare mensen over heel de wereld. Als ons recht op bestaan afhankelijk wordt van hoe anderen over ons voelen, dan heeft niemand zekerheid over zijn leven.
Verander de definitie van een persoon niet naar die van een ‘nuttig’ subject
Ook nazi-Duitsland propageerde het doden van 'dure' gehandicapten.
Govert den Hartogh, lid van de gezondheidsraad en ethicus, zegt dat het in geval van Downsyndroom in het belang van het kind is om niet geboren te worden – “het leven heeft al genoeg uitdagingen onder normale omstandigheden”. In de casus ‘Verkeerd leven’ vergelijkt hij het aborteren van een gehandicapt kind met het aborteren c.q. beëindigen van een project. Als je opmerkt dat het verwachte leven benard zal zijn, is het geen discriminatie. Dat Den Hartogh de definitie van discriminatie aanpast op basis van zijn eigen gevoelens over gehandicapten, betekent nog niet dat de werkelijke definitie verandert:
Onversneden discriminatie
Discriminatie is het bevooroordeeld behandelen van mensen op basis van ras, leeftijd, geslacht of handicap. Het is een schending van onze gelijke mensenrechten. Discriminatie voor de geboorte is in principe niet anders. Een foetus is een persoon in wording.* Als zijn leven onderbroken wordt simpelweg vanwege het Downsyndroom, dan is dat een negatief vooroordeel over leven met het Downsyndroom. Dat raakt iedereen die leeft met Downsyndroom. Dat is discriminatie.
Renate Lindeman is moeder van twee kinderen met Down, woordvoerder van Downpride en vertegenwoordiger van Saving Down Syndrome. Dit artikel verscheen eerder op The Huffington Post.
* Hier verschillen wij van overtuiging met de auteur: een foetus is al een persoon. 'Foetus' is slechts een stadium van de ontwikkeling van een menselijk persoon, net als 'kleuter' en 'adolescent'.
Naschrift: Dr. Ko van Wouwe hecht er belang aan te benadrukken dat hij zich niet inzet voor prenatale discriminatie van kinderen met syndroom van Down.
⇒ Stirezo komt op voor het recht op leven van de ongeboren kinderen.
Steun onze strijd tegen abortus en doneer nu!
Laatst bijgewerkt: 22 november 2023 14:20