Zeven redenen waarom Nederland zijn bijdrage aan de WHO moet stoppen
#1.
De Wereldgezondheidsorganisatie is sinds haar stichting in 1948 steeds verder afgeweken van het algemeen belang en van haar eigenlijk taak epidemieën monitoren en de gezondheid van de wereldbevolking in het algemeen in de gaten houden, medicijnen classificeren enzovoort – en steeds meer een ideologische organisatie geworden. Zo heeft zij een lange geschiedenis van het bevorderen van abortus. De huidige directeur-generaal, Tedros Adhanom Ghebreyesus, leidde als minister van Volksgezondheid in Ethiopië (2005-2012) al met succes de legalisering van abortus in dat land. Abortusgroepen prijzen Tedros bovendien aan als groot "voorvechter van gendergelijkheid".
#2.
WHO-directeur Tedros heeft zijn benoeming niet te danken aan gezondheidssuccessen (hij is niet eens arts), maar aan zijn ‘correcte’ opvattingen in de ogen van de Westerse elites. Hij was de hoogste Afrikaanse regeringsfunctionaris die door Europese regeringen, waaronder Nederland, Duitsland, Denemarken en Finland, werd ingezet om hun omstreden agenda te steunen voor seksuele en reproductieve gezondheid en rechten (SRGR, die men aan klassieke mensenrechten probeert gelijk te stellen). Tedros’ toegewijdheid aan de radicale SRGR-abortusagenda verklaart waarschijnlijk diens snelle bevordering met steun van de EU tot de huidige positie van directeur-generaal van de WHO, hoewel dat vanouds logischerwijze een geneeskundige diende te zijn. Niettemin ontving hij bij zijn aantreden als WHO-baas een enthousiaste welkomstbrief, ondertekend door 122 abortus-NGO's, waaronder de International Planned Parenthood Federation (IPPF), Marie Stopes International, Ipas en Catholics for Choice.
#3.
Onder Tedros is de promotie van abortus door de WHO alleen maar geïntensiveerd. Zoals alle abortusactivisten probeert de WHO abortus salonfähig te maken met positieve etiketten als ‘veilig’ en ‘legaal’, mits die maar ‘deskundig’ wordt uitgevoerd, terwijl de essentie van abortus is en blijft dat het ongeboren kind wordt gedood. Volgens de WHO is abortus slechts een kwestie van “pilletjes” (medische abortus) of van “een eenvoudige poliklinische procedure”.
#4.
Onder Tedros misbruikt de Wereldgezondheidsorganisatie de wereldwijde coronacrisis – die toch haar allereerste zorg zou moeten zijn – om abortus nog intenser te promoten. Dit is blijkbaar ten koste gegaan van het tijdig signaleren van de verspreiding van het coronovirus, wat voor de Amerikaanse regering aanleiding was haar bijdrage aan de WHO in te trekken. De abortuspromotie van de WHO is daardoor echter niet verflauwd. Integendeel, de WHO heeft zelfs een richtlijn doen uitgaan dat de verstrekking van anticonceptie en abortus onder geen beding onder de coronacrisis mogen lijden. Mede daarom steunt de WHO het uitvoeren door vrouwen van een ‘thuisabortus’ met chemicaliën op ongeboren kinderen onder de twaalf weken.
#5.
De WHO bevordert de legalisering en acceptatie van prostitutie onder het mom van HIV-preventie. Zij doet dit onder meer door niet meer van prostitutie te spreken maar van ‘sekswerk’ en door prostitue(e)s ‘sekswerk(st)ers’ te noemen. De WHO volgt hierbij dezelfde tactiek als bij abortus. Door prostitutie legaal te maken, zou het vanzelf ook ‘veilig’ worden en leiden tot vermindering van HIV-infecties. Dit, hoewel al lang is aangetoond, onder andere in Nederland, dat legalisering van prostitutie eerder leidt tot nóg meer wantoestanden, geweld, vrouwenhandel en uitbuiting en ook tot nóg meer infecties met HIV. Uiteraard ook tot meer abortus.
#6.
De WHO demoniseert bovendien de normale menselijke seksualiteit, die op liefde en voortplanting is gericht. Deze zou kwalijk zijn omdat “hetero-normativiteit een wereldbeeld weerspiegelt dat heteroseksualiteit bevordert als de normale of geprefereerde seksuele geaardheid”. Een dergelijke voorkeur, aldus de WHO, zet het “gevoel van welzijn en gezondheid” van andere, ‘niet-hetero’ mensen onder druk, en zou die in gevaar brengen en schaden.
#7.
Zoals elders op deze website te lezen is, streeft de WHO radicale, uitgebreide en permanente seksuele voorlichting na voor kinderen vanaf de baby-leeftijd. De nadruk in deze Comprehensive Sexual Education (CSE) ligt steeds weer op het aanprijzen bij kinderen van abortus, masturbatie, homoseksualiteit en transgenderisme. Deze ‘leerdoelen’ keren terug in al haar documenten, zoals de International Technical Guidance on Sexuality Education. Deze invloedrijke gids stelt de normen vast voor seksuele gezondheidsvoorlichting voor alle kinderen ter wereld. In Nederland wordt deze kwalijke WHO-agenda onder scholen uitgedragen door het staatsgesubsideerde Rutgers, dat van de politiek praktisch een monopolie op dit gebied heeft gekregen. Het biedt echter ook zelf seksuele vormingsmethodes aan én beoordeelt die van anderen: een extreme belangenverstrengeling, die tot op de dag van vandaag ongecorrigeerd blijft.
Het seksuele kinderbederf door de Wereldgezondheidsorganisatie is, samen met haar permanente abortuspromotie, wel de belangrijkste reden waarom Nederland in het spoor van de Verenigde Staten zijn bijdrage aan de WHO met onmiddellijke ingang moet beëindigen.
Foto: Tedros Adhanom Ghebreyesus © CC BY-SA 2.0 - Flickr.com, Russell Watkins/Department for International Development
Laatst bijgewerkt: 16 april 2021 14:07