Samen met Nederland bevindt Canada zich op een ongeëvenaard moreel dieptepunt.
Euthanasie in Canada: een revolutie van compassie of een verval van zeden?
Het Canadese gezondheidszorgsysteem staat op een kruispunt dat de beschaafde wereld zou moeten doen huiveren. Het land introduceerde euthanasie als een medelevende poging om het lijden van terminaal zieken te verlichten. Het is echter uitgegroeid tot iets veel sinisters.
's Werelds meest agressieve euthanasiesysteem
Het Medical Assistance in Dying (MAiD)-programma is nu een door de overheid goedgekeurde transportband naar de dood. Euthanasie, het beëindigen van iemands leven, is uitgegroeid tot een medisch specialisme, compleet met conferenties en professionele ontwikkelingsworkshops. In minder dan tien jaar tijd heeft Canada 's werelds meest agressieve euthanasiesysteem opgezet, dat nu meer levens eist dan Alzheimer en diabetes samen. Dit is geen barmhartigheid, maar een berekende devaluatie van het menselijk leven, vermomd als mededogen.
Kijken naar de statistieken
De statistieken alleen al zijn schokkend. Sinds 2016 zijn meer dan 60.000 Canadezen legaal geëuthanaseerd, waarvan meer dan 15.000 alleen al in 2023. Dergelijke sterfgevallen vertegenwoordigen nu bijna 5 procent van alle sterfgevallen in het hele land. Sommige artsen zijn specialisten in het doden geworden. In 2023 werden meer dan 5.300 euthanasiegevallen uitgevoerd door slechts 89 artsen, wat neerkomt op gemiddeld ongeveer 60 sterfgevallen per persoon in één jaar. Sommige Canadese artsen zijn specialisten geworden in dit soort moord, waarbij één arts dodelijke stoffen heeft toegediend aan meer dan 400 patiënten.
Lees ook: Canadese vrouw neemt tatoeage: “Euthanaseer mij niet”
Vergelijking met VS
Canada staat op de tweede plaats, na Nederland, wat betreft euthanasie, dat nu de vijfde meest voorkomende doodsoorzaak in Canada is. Ter vergelijking: in Oregon, de eerste Amerikaanse staat die in 1997 hulp bij zelfdoding legaliseerde, stierven in 2023 367 mensen, wat neerkomt op slechts 0,8 procent van alle sterfgevallen in de staat. Het verschil kan worden verklaard door het feit dat Oregon en andere Amerikaanse staten alleen hulp bij zelfdoding toestaan, waarbij een arts de patiënt de middelen verschaft om zijn eigen leven te beëindigen. MAiD-sterfgevallen deden zich voor wanneer een arts actief een einde maakte aan het leven van een patiënt.
Universele doodszorg op verzoek
Canada had ooit een universeel “gesocialiseerd” gezondheidszorgsysteem. Nu kan het zeggen dat het universele doodszorg op verzoek biedt. Lijdende ouderen worden steeds meer gezien als problemen die moeten worden opgelost. Canada stelde aanvankelijk het immorele gebruik van euthanasie voor voor mensen die het einde van hun leven naderden. Die beperkte categorie werd uitgebreid tot vrijwel iedereen die beweert te lijden. Het is inderdaad een hellend vlak. Zodra hulp bij zelfdoding gemeengoed wordt, wordt de dood steeds meer gezien als een manier om aan het lijden te ontsnappen.
Steeds een stapje verder
Het MAiD-programma van de regering werd in 2016 opgezet voor Canadezen wier dood “redelijkerwijs te voorzien” was. Om in aanmerking te komen voor euthanasie moest de persoon lijden aan een ernstige en ongeneeslijke medische aandoening die blijvend lichamelijk of psychisch lijden veroorzaakte. Terminale kanker was een ziekte die in aanmerking kwam voor het MAiD-programma. In 2021 werd MAiD uitgebreid tot personen van wie “de dood niet redelijkerwijs te voorzien is”. Zo konden mensen met een handicap of een niet-terminale ziekte, zoals paraplegici, ervoor kiezen om zich door een arts te laten doden. De volgende uitbreiding is al in wetgeving omgezet en treedt op 17 maart 2027 in werking. Door deze wijziging komen Canadezen die aan een psychische aandoening lijden in aanmerking voor euthanasie.
Isolatie en eenzaamheid
Canada staat nu in feite euthanasie op verzoek toe. Hoewel er druk is om deel te nemen aan MAiD, vragen de meeste patiënten om euthanasie vanwege sociale, economische of psychische problemen. De meest genoemde redenen om om de dood te vragen zijn het onvermogen om zinvolle activiteiten te ondernemen (meer dan 95 procent) en het onvermogen om dagelijkse handelingen te verrichten (meer dan 83 procent). Ongeveer 60 procent noemt ontoereikende pijnbestrijding als reden. Meer dan 20 procent noemt isolatie en eenzaamheid. Bijna de helft geeft aan dat ze zich een last voelen voor familie, vrienden of verzorgers.
Een katholiek perspectief op lijden
De moderne wereld leert dat lijden het grootste mogelijke ongeluk is en koste wat kost moet worden vermeden. Het is daarom nutteloos voor de ontwikkeling van iemands karakter. Dit standpunt staat volledig haaks op het katholieke perspectief op lijden. De Kerk leert dat lijden en ontberingen onvermijdelijk zijn in dit tranendal. Door lijden met moed te omarmen, wordt het karakter gevormd en worden mensen geholpen om deugdzaamheid te beoefenen.
Boetedoening voor zonden
Vanuit spiritueel oogpunt begrijpen katholieken dat lijden dat met moed en berusting wordt aanvaard, een ticket naar de hemel kan zijn. Het verdragen van pijn, ziekte, handicap en geestesziekte kan allemaal worden aangeboden als boetedoening voor iemands zonden. Het is een manier om berouw te tonen, boete te doen en je leven te beteren, zoals Onze Lieve Vrouw in Fatima heeft gevraagd.
Lijden is een kans voor naastenliefde
In haar boek Start With What schrijft Stephanie Gray Connors: “Ieder mens lijdt op de een of andere manier, en die realiteit biedt allerlei kansen om liefde te tonen.” Lijden biedt mensen de kans om voor elkaar te zorgen. Het herinnert ons eraan dat ieder mens een afhankelijk wezen is, afhankelijk van God en anderen.
Afhankelijkheid wordt vooral veroorzaakt door ziekten zoals multiple sclerose, die het lichaam kunnen verwoesten en mensen volledig afhankelijk van anderen kunnen maken.
"Waardig sterven"
Mensen gebruiken deze toestand als reden voor wat zij “waardig sterven” noemen, wat betekent dat zij hun leven beëindigen om te voorkomen dat zij gehandicapt raken of afhankelijk worden van anderen. Bijna 65 procent van de mensen die in Canada euthanasie hebben ondergaan, noemde ‘verlies van waardigheid’ als een bron van lijden achter hun verzoek om te sterven.
Lees ook: Hoe het Canadese euthanasieregime een toeleveringsketen voor orgaandonaties wordt
'Uw pijn maakt u overbodig'
Het idee dat het aanbieden van een gemakkelijke weg naar de dood mededogen is, getuigt van een diepgaand misverstand over menselijke waardigheid. Wanneer de samenleving euthanasie presenteert als een oplossing voor lijden, geeft zij een huiveringwekkende boodschap aan haar meest kwetsbare leden: uw pijn heeft u overbodig gemaakt.
Economische eugenetica
De wreedste ironie is dat degenen die zich geen comfortabel leven kunnen veroorloven, het meest immorele alternatief krijgen aangeboden: helemaal niet leven. Dit is geen waardigheid, maar economische eugenetica. Wanneer een atheïstische samenleving haar lijdende burgers vertelt dat de dood hun meest waardige optie is, heeft zij hen al in de steek gelaten. De echte onwaardigheid ligt niet in het doorstaan van de strijd, maar in het in de steek laten van degenen die worstelen in een systeem dat hun eliminatie handiger vindt dan hun verzorging.
De immense waarde van het individu
Ieder individu bezit iets onvervangbaars door een weerspiegeling te zijn van Gods oneindige eigenschappen. Deze weerspiegeling kan niet worden gekocht, verkocht of verminderd door omstandigheden. Intrinsieke menselijke waardigheid hangt niet af van wat iemand heeft bereikt of hoe de samenleving iemands waarde beoordeelt. Ze bestaat omdat het individu bestaat, omdat de menselijke geest kan nadenken over zijn eigen bestaan en omdat hij een wil heeft die in staat is om tussen goed en kwaad te kiezen. Dit is ironisch in een wereld die geobsedeerd is door het rangschikken en categoriseren van mensen. De CEO en de conciërge, de heilige en de zondaar – allen hebben dezelfde inherente waarde, geen toevallige waarde. Ieder mens draagt een plan van God in zich dat gerealiseerd wil worden.
Geloof nodig
Achter elke wens of verzoek om te sterven schuilt een wanhopig verzoek om hulp. De juiste rol van degenen die voor de gezondheid van mensen zorgen, is het verlangen naar de redding van ieder individu. Echte gezondheidszorg omvat ook geestelijk welzijn. Mensen die lijden hebben de hoop en het geloof nodig die de sacramenten van de Kerk bieden om God en zijn plan voor hen te leren kennen, wat hun leven echte betekenis en doel zal geven.
De grote tragedie
Het Canadese stervenszorgsysteem houdt geen rekening met deze bovennatuurlijke elementen die het eeuwige lot van patiënten bepalen. De grote tragedie is dat de hemel, de hel of het vagevuur niet bestaan voor de euthanasievoerders. Uiteindelijk moet iedereen echter de waarheid over deze bestemmingen leren kennen.
Slachtoffers in eeuwige pijn
Hulp bij zelfdoding is, net als abortus, een doodzonde. De katholieke Kerk leert dat iemand die sterft met een doodzonde op zijn ziel, voor eeuwig in de hel terechtkomt. Hoe wreed is het dat MAiD, in naam van het verlichten van kortstondig lijden, zijn slachtoffers in de eeuwige pijn en angst van de hel stort.
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op tfp.org.
Laatst bijgewerkt: 20 oktober 2025 13:34