Euthanasiasten willen zelfs kinderen kunnen doden.
‘Ik kreeg een uitnodiging voor zijn eigen begrafenis. Het zou een groot feest worden’
Euthanasie is in Nederland uit de hand gelopen. Het hellende vlak waarover vaak gesproken was, is nu realiteit geworden. Ik wil hier drie ervaringen met euthanasie uit mijn eigen leven delen. Slechts drie, maar wel die ik zelf meegemaakt heb. En als ik al drie keer zoiets heb meegemaakt, hoe vaak zullen dit soort praktijken dan in Nederland voorkomen? Het doet het ergste vrezen.
‘Wilt u dood?’
Het eerste geval is van een naast familielid die erg oud was en veel pijn leed door een val en als gevolg daarvan een gebroken heup had. Dit familielid lag in bed, en was omringd door enkele familieleden. In de pijn en toestand van half waken en half bewusteloos mummelde ze wat, ze was niet goed te verstaan. Daarop vroeg de verpleegster die ook aanwezig was: “Wat bedoelt u? Wilt u dood?”
Wat als we wél pro-euthanasie waren?
Wij waren als familie geschokt, zoiets zou ze nooit zeggen, ze was een gelovige en vrouw voor wie euthanasie absoluut geen optie was. Het maakte ook dat we ons afvroegen wat er zou gebeuren wanneer wij als familie gezegd zouden hebben: “Ja, wat een goed idee. Het is beter dat ze dood gaat.” De rillingen lopen je over de rug wanneer je eraan denkt.
Uitnodiging voor eigen begrafenis
Het tweede geval betreft een productfotograaf waarmee ik gedurende 3 dagen samenwerkte. Op de tweede dag zag ik aan hem dat hij wat bedrukt was en vroeg hem of hij ziek was of iets dergelijks. Hij zei: “Ik ben nogal geschokt omdat ik gisteren een brief kreeg van een vriend van mij met de uitnodiging voor zijn eigen begrafenis.” Deze vriend had zijn hele leven extreem ongezond en slecht geleefd en nu was zijn lichaam helemaal kapot.
Begrafenis moest feestje worden
De man was zo’n veertig jaar oud, of eigenlijk nog maar veertig jaar jong. Hij was het nu zat om te leven met veel klachten en had besloten er een einde aan te maken. Zijn begrafenis moet een groot feest worden met drank, muziek en dansen. En hij wilde zijn vriend hiervoor zelf uitnodigen. De schok die dit veroorzaakte is goed voor te stellen. Het is een spotten met het leven, met de dood en met God, de gever van het leven.
‘Morgen pleeg ik zelfmoord’
Het derde geval betreft een ouder echtpaar dat in een appartementen complex woont met grotendeels oudere personen. Op een avond belde de buurvrouw aan en zei: “Ik moet jullie wat vertellen, morgen ga ik zelfmoord plegen, maar jullie moeten je geen zorgen maken. Ik heb alles geregeld. Ik zal om twaalf uur zelfmoord plegen, en mijn huisarts gaat me dan via de telefoon bellen om een paar minuten na twaalf uur. Ik zal dan natuurlijk niet antwoorden, omdat ik dan dood ben. De huisarts zal de politie bellen en die weten er ook van. Alles is verder geregeld qua crematie en zo. Ik wilde alleen niet dat jullie je zorgen zouden maken. Goedenavond!”
Strijden vóór leven, tegen euthanasie
In wat voor gekke wereld zijn we gekomen dat dit als normaal gezien wordt? Ik hoop dat deze getuigenissen voor andere landen als waarschuwing dienen en dat Nederland van deze heilloze weg terugkomt. En voor mijzelf maakt het me nog meer gemotiveerd om te strijden vóór het leven en tegen de onmenselijke en zeer zondige dood door middel van euthanasie en zelfmoord.
Laatst bijgewerkt: 19 april 2023 12:47