Marli Huijer presenteert de abortuspil als een simpele manier om een vroege abortus te krijgen. Maar dit levensgevaarlijke middel doodt niet alleen ongeboren kinderen, maar ook zijn of haar moeder moet soms met spoed in het ziekenhuis worden opgenomen. Deze afbeelding is niet van de abortuspil, maar is slechts ter illustratie.
Trouw-columniste wil dat abortuspil andere naam krijgt: ‘te stigmatiserend’
De abortuspil lijdt vanwege de gegeven naam aan imagoschade. Dat beweert Trouw-columniste Marli Huijer. Ze pleit daarom voor een andere naam die niet de dodende handeling, maar het ‘zelfbeschikkingsrecht’ van de vrouw centraal staat. Want “woorden doen ertoe”, aldus Huijer.
De dodelijke abortuspil
Er is genoeg kritiek om te leveren op de abortuspil: hoofdzakelijk dat het weerloze ongeboren kinderen doodt. Daarnaast zijn Mifepriston en Misoprostol, de dodelijke stoffen in een abortuspil, ook potentieel schadelijk voor het lichaam van zijn of haar moeder – om nog maar te zwijgen over de psychische schade. Dit levensgevaarlijke middel kan in Nederland nu zelfs door de huisarts worden verstrekt. Dit terwijl artsen bij een miskraam terughoudend zijn met het voorschrijven ervan. Dit komt voornamelijk doordat vrouwen ernstige bloedingen kunnen krijgen en in het ziekenhuis moeten worden opgenomen. Er zijn zelfs jonge vrouwen aan overleden.
‘Abortuspil legt teveel de nadruk op het ongeboren kind’
Trouw-columniste Marli Huijer is om een heel andere reden kritisch. Ze prijst de dodelijke cocktail aan, maar betreurt dat de naam ‘te medisch’ klinkt en de nadruk teveel ligt op het te doden ongeboren kind. Uiteraard spreekt ze niet over ‘kind’ maar over “de vrucht die wordt afgedreven”. Volgens Huijer zou het meer moeten gaan over het ‘zelfbeschikkingsrecht’ van vrouwen. De benaming abortuspil “doet dit middel ernstig tekort”, schrijft ze.
Lees ook: Corinne Ellemeet juicht over toelating abortuspil
De “ideale” abortuspil
Volgens de columniste is de abortuspil het “ideale zelfbeschikkingsmiddel voor vrouwen”. Ze prijst dan ook het recente besluit van Frankrijk om abortus op te nemen in de Grondwet en de abortuspil even makkelijk verkrijgbaar te maken als paracetamol “met als argument dat het middel moreel aan vrouwen toebehoort”. Waarom laten we dergelijke toezicht en voorzichtigheid achterwege bij abortus? Is de schijn van een 'makkelijke' abortus (even risicoloos als je nagels knippen) in stand houden, dan echt belangrijker dan de patiëntveiligheid? Huijer vindt blijkbaar van wel. Het middel is volgens haar zo ‘ideaal’ omdat vrouwen “er zelf zwangerschappen mee kunnen voorkomen of een bevruchting in een vroeg stadium beëindigen.”
Misleidende taal
Deze Trouw-columniste die beweert dat ‘woorden ertoe doen’ maakt zich in haar opiniestuk echter voortdurend schuldig aan het gebruiken van misleidende taal. Dit is een noodgedwongen tactiek van abortusvoorstanders om het doden van ongeboren kinderen publiekelijk te rechtvaardigen. Want in tegenstelling tot wat ze beweert, worden zwangerschappen er niet mee “voorkomen”. Ook de “bevruchting” wordt er niet door “beëindigd”. De bevruchting is allang een voltooid proces op het moment dat een vrouw ontdekt dat ze zwanger is. Het beëindigt wel een kinderleven in een pril stadium.
De betekenis van ‘abortus’
Maar daar blijft het niet bij. “Letterlijk betekent het woord [abortuspil]: de pil voor het weg (ab) laten gaan van iets wat aan het ontstaan is (oriri)”, zo beweert de columniste in Trouw. ‘Weg laten gaan’ is een heel vrije en zeer passieve ‘vertaling’ van het Latijnse voorzetsel ‘ab’. Aangezien het nemen van de pil een actieve handeling is, zou dan ‘weg doen gaan’ meer passend zijn. In de basis is ‘ab’ een ontkenning of een omkering van het woord dat erop volgt. Ook bij het tweede deel ‘ortus’ legt Huijer een pro-abortusbetekenis in de betekenis. Het werkwoord oriri betekent ‘ontstaan’. Ab-ortus betekent dus de omkering – of het ongedaan maken – van iemands bestaan, ook wel ‘doden’ genoemd.
Ontstaansproces is voltooid bij conceptie
Huijer doet in haar misleidende ‘definitie’ overkomen alsof de abortuspil ervoor zorgt dat een onpersoonlijk ‘ontstaansproces’ wordt stopgezet. Maar dat is niet zo, en dat weet zij als voormalig arts ook wel. Het kind ís namelijk al ontstaan. Op het moment van conceptie is er een nieuw mens ontstaan met zijn of haar eigen, unieke DNA. Het proces van ontstaan is dus allang voltooid. Het kind is nog in ontwikkeling en in de tweede helft van de zwangerschap vooral bezig met groeien en aansterken tot hij of zij na de geboorte buiten de buik van zijn of haar moeder kan blijven doorleven. Dit afhankelijke ontwikkelingsproces gaat onverminderd door buiten de baarmoeder. Er is dus geen wezenlijk onderscheid tussen een geboren- en een ongeboren kind.
Woorden doen er inderdaad toe
De abortuspil doodt een mens, niet een ‘vrucht’ of een ‘mens-in-wording’ zoals vaak door abortusvoorstanders beweerd wordt. Zelfs de term foetus – wat overigens ‘nageslacht’ of ‘kind’ betekent in het Latijn – wordt gebruikt om het ongeboren kind te dehumaniseren. Ook voor de dodelijke ingreep zélf heeft de abortuslobby allerlei eufemismen in het leven geroepen. De meest populaire is ‘zwangerschapsafbreking’. Maar bij abortus wordt een kinderleven ‘beëindigd’, niet alleen een zwangerschap. Immers, een zwangerschap wordt ook afgebroken wanneer de bevalling van een levend kind wordt ingeleid. Woorden doen er dus inderdaad toe. Abortusvoorstanders zoals Marli Huijer weten maar al te goed dat wanneer ze zouden stoppen met hun eufemistische leugens, hun argumenten inderdaad erg barbaars blijken.
Laatst bijgewerkt: 18 juni 2024 13:12
