Aan Amnesty International kleeft bloed: de 'mensenrechten'-organisatie komt op voor het vermoorden van ongeboren kinderen.
Amnesty International: de radicale pro-abortus ‘mensenrechten’-organisatie
Wie op Google de zoekterm ‘abortus’ invoert, stuit meteen op een betaalde advertentie van Amnesty International. Op hun website en in hun Engelstalige beleidsschrift lichten ze toe waarom zij abortus als een ‘mensenrecht’ beschouwen. Maar hoe zit het met de rechten van ongeboren mensen?
Amnesty Internationaal maakt reclame voor abortus.
Amnesty International
'Toezien op het naleven van de mensenrechten'. Met dat doel voor ogen richtte Peter Benenson in 1961 Amnesty International op. De directe beweegreden voor de Britse katholiek was een mensenrechtenschending in Portugal. Twee studenten werden veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf onder het Estado Novo-regime omdat zij op een terras proostten op de vrijheid. Sindsdien heeft de organisatie zich op de kaart gezet als een die internationaal druk uitoefent op regeringen die de mensenrechten schenden. Echter, sinds 2007 beschouwt Amnesty ook abortus – het doden van een ongeboren kind – als een ‘mensenrecht’. Het Vaticaan riep daarom christenen op om niet meer aan de stichting te doneren. [1]
Abortusstigma
De reden dat Amnesty International actie voert voor de decriminalisering van abortus is vanwege het vermeende belang van “reproductieve autonomie”. Volgens hun beleidsdocument aangaande abortus [2] staat “de mogelijkheid om beslissingen te maken over het eigen lichaam, seksualiteit en voortplanting” centraal. De pro-abortusorganisatie voert daarom actie tegen het bestaande stigma omtrent abortus. Dit stigma zou volgens het 83 pagina’s tellende document stammen uit het “stereotype” dat vrouwen op de eerste plaats moeder zijn. Geen toegang hebben tot abortus zou namelijk “de gelijke deelneming aan het sociale en politieke leven van vrouwen” ondermijnen.
Lees ook: Aanscherpen abortuswetgeving brengt Poolse abortustoeristen naar Nederland
“Vrouwen, meisjes en zwangere mensen”
In het beleidsdocument en op hun website gebruikt Amnesty International vaak terminologie als “mensen die zwanger kunnen worden” of “zwangere individuen”. Voor deze merkwaardige formulering is gekozen om de transgenderlobby te vriend te houden. “Transgendermannen en -jongens” kunnen namelijk ook zwanger worden, aldus de abortusactivisten. Tegelijkertijd noemen ze het inperken of verbieden van abortus ‘discriminatie op grond van geslacht’ omdat dat de toegang ontzegt tot “gezondheidsdiensten die alleen vrouwen nodig hebben.” Dit spanningsveld tracht Amnesty op te lossen door geslacht en ‘gender’ – het verzonnen gnostische concept van iemands subjectieve, vormloze geslachtelijke identiteit – van elkaar te scheiden. Hoe iemand zich ‘vrouw’ kan voelen zonder vrouwenlichaam blijft een mysterie.
Bescherming tegen illegale abortus
De volgende drogreden in het beleidsschrift heeft als uitgangspunt dat vrouwen ‘hoe dan ook’ ongewenst zwanger raken, en dus abortus willen. Omdat ‘illegale abortus’ gevaarlijk is voor vrouwen, pleit Amnesty voor het legaliseren ervan zodat de moord op het ongeboren kind wordt uitgevoerd door een ‘medisch professional in een veilige en hygiënische omgeving’. Het is feitelijk onjuist dat er zoiets bestaat als een ‘veilige abortus’. Abortus doodt immers altijd een kind en schaadt zijn of haar moeder. Door abortus te decriminaliseren wordt de drempel tot abortus verlaagd, waardoor meer vrouwen hiervoor kiezen. Dit zorgt er juist voor dat meer vrouwen beschadigd worden – of erger.
‘Zonder abortus is vrouw slavin van de staat’
Een andere reden waarom Amnesty een radicale pro-abortusagenda nastreeft is dat zij beweren dat als een vrouw haar eigen ongeboren kind niet mag doden, zij hierdoor een slavin is van de staat. De staat ‘dwingt’ haar immers om de zwangerschap te voldragen, en dit zou ten koste gaan van haar recht op vrijheid. Echter, in alle landen ‘verplicht’ de staat de moeder – en ook de vader – van een geboren kind om hem of haar te voeden en onderdak te bieden. Dit nalaten is strafbaar, want een kind is afhankelijk. Als ouder ben je verantwoordelijk om de levensbehoeften van je kind te vervullen. Waarom zou dit een paar maanden of weken voor de geboorte niet gelden?
Abortus en "reproductieve rechten"
Door het hele beleidsschrift heen scharen ze de toegang tot abortus onder de zogenaamde “reproductieve rechten”. Omdat een vrouw het recht heeft om over haar eigen voortplanting te beschikken, heeft ze dus, volgens Amnesty International, ook het ‘recht’ om haar ongeboren kind te doden. Maar abortus heeft niets te maken met reproductie. Reproductie is voltooid bij de conceptie. Het kind is namelijk de vrucht van de voortplantingsdaad. Het is dan ook buitengewoon misleidend om abortus als ‘reproductief recht’ te duiden. Maar net als bij het woord ‘vrouw’, blijkt Amnesty International bereid om woorden te verbuigen als dat hun agenda dient.
Miskramen op één hoop met abortus
Amnesty spreekt doorgaans over twee verschillende soorten ‘abortus’. Ze maken onderscheid tussen een “geïnduceerde abortus” en een “spontane abortus”, oftewel een miskraam. De beredenering is dat er in beide gevallen sprake is van een zwangerschapsafbreking. Maar met die logica is de ingeleide geboorte van een levend kind evengoed een ‘afbreking van de zwangerschap’. Ze zijn gedwongen tot het gebruik van dit soort clandestiene terminologie. Wanneer ze namelijk zouden spreken over ‘doden’, zou dat terecht suggereren dat er een leven was. Daarnaast lijkt de doelbewuste vermenging van abortus en een miskraam een semantische truc om pro-lifers ten onrechte te laten overkomen alsof zij vrouwen die miskramen hebben gehad willen bestraffen.
Lees ook: Rutte IV: ongeboren kinderen doden als ‘mensenrecht’
Geen mensenrechten voor ongeborenen
Bijna helemaal aan het einde van het document wordt de olifant in de kamer besproken: hoe verhoudt het vermeende ‘recht’ op een abortus zich tot het recht op leven van het ongeboren kind? Naar eigen zeggen neemt Amnesty “geen positie in over waar het menselijk leven begint.” Maar, zich beroepend op het Comité voor de Mensenrechten, is haar beleid dat “mensenrechten, waaronder het recht op leven, beginnen bij de geboorte.” Er wordt echter geen enkele rechtvaardiging gegeven voor deze claim. Er wordt alleen beweerd dat andere mensenrechtenorganisaties hetzelfde beleid hanteren en dat de vraag wanneer het leven begint een “ethisch vraagstuk” is. Sinds wanneer houden de moraalridders van Amnesty International zich afzijdig van ethische vraagstukken?
Abortus tot de geboorte
Voortvloeiend uit de arbitraire bewering dat mensenrechten pas gelden vanaf de geboorte, heeft een ongeboren kind volgens Amnesty geen recht om beschermd te worden tegen abortus. Sterker nog, “het toepassen van mensenrechten op de foetus” werkt ‘stigmatiserend’. Op hun website winden ze er geen doekjes om: “Amnesty roept op tot volledige decriminalisering van abortus.” Ze noemen het dan ook een “schending van de mensenrechten” als vrouwen, ook in een laat stadium waarin het kind al volledig volgroeid is, abortus wordt ontzegd. Volgens de abortusfanaten zijn er namelijk “veel redenen dat sommige mensen [een late abortus] nodig hebben.” De grootste reden is de mythe dat abortus levens van moeders zou redden.
Hypocrisie ten top
Amnesty International ontneemt ongeboren kinderen dus het recht op leven vanwege hun locatie, afhankelijkheid en hun onderontwikkelde staat. Maar deze discriminatie is niet het enige voorbeeld van de flagrante hypocrisie van deze ‘mensenrechtenorganisatie’. Ongeboren kinderen krijgen allerminst het ‘eerlijke proces’ waar zij voor zegt te pleiten. De stemmen van de ongeboren kinderen kunnen niet worden gehoord. Amnesty International is ook fervent tegenstander van de doodstraf, zelfs voor zware criminelen. De grootschalige, gesubsidieerde moord op ongeboren kinderen daarentegen kan op hun steun en activisme rekenen. Als een kind in een conservatief land door verkrachting wordt verwekt, voert Amnesty actie om hem of haar legaal te kunnen doden. Tegelijkertijd pleit ze tegen de doodstraf van de verkrachter van zijn of haar moeder.
Mensenrechten beginnen in de baarmoeder
De fundamentele leugen waardoor Amnesty International haar mensenrechtenactivisme kan rijmen met haar radicale abortusstandpunt is dus dat een ongeboren kind geen mens is en daarom geen rechten heeft. Deze antiwaarheid wordt steeds ongeloofwaardiger naarmate de tijd vordert. Er is namelijk geen ontologisch verschil tussen kinderen binnen of buiten de baarmoeder. Een jongetje dat met 24 weken geboren wordt, komt ‘opeens’ in aanmerking voor allerlei mensenrechten. Maar als zijn moeder het wil heeft zij, volgens Amnesty International, het volste recht om zijn jongere zusje met 35 weken te doden, puur en alleen omdat zij nog niet geboren is.
Pro-life beweging groeit
Door voortschrijdend inzicht van de medische wetenschap wordt steeds duidelijker hoe menselijk ongeboren kinderen zijn. Dat is ook de reden dat het verzet tegen de pro-abortusagenda toeneemt. Amnesty betreurt dan ook ten zeerste de groei van Stirezo en andere pro-life organisaties. Op haar website geeft ze toe dat “het geld wat naar de anti-abortuslobby gaat (…) tussen 2009 en 2018 [is] verviervoudigd.” Een organisatie die het betreurt dat de steun voor ongeboren kinderen – veruit de meest gemarginaliseerde bevolkingsgroep – groeit, is het niet waard om mensenrechtenorganisatie genoemd te worden. Stirezo blijft echter opkomen voor het ongeboren kind, want hij of zij is een mens met recht op leven, naar Gods beeld geschapen.
[1] http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6750887.stm
[2] https://www.amnesty.org/en/wp-content/uploads/2021/05/POL3028472020ENGLISH.pdf
Laatst bijgewerkt: 7 juli 2023 15:54